Hoe gaat het nu met Marjolein?

Published on door AnneMarie40 reacties

wp-1590433786346.jpgHoe gaat het nu met Marjolein?
Goed. Het gaat bijzonder goed en dat verbaasd ons eigenlijk best wel.
Inmiddels is ze 12 weken niet meer thuis geweest en je hoort haar nergens over.
We beeldbellen regelmatig, gelukkig merken we niet dat ze naar huis wil.
Wij willen wel heel graag dat ze weer thuis komt maar dat lijkt er voorlopig nog niet in te zitten.
Er wordt nagedacht om één bezoeker per cliënt een uurtje toe te laten. Leuk als je 2 ouders hebt,  mag de één wel op bezoek komen en de ander niet.
Wil ik klagen? Nee eigenlijk helemaal niet. Ze heeft corona overleefd en daar moeten we dankbaar voor zijn. Daarbij komt dat we echt niet de enigen zijn die hun kind(eren) missen, we moeten maar rustig afwachten tot het weer zover is.

Marjolein en haar medebewoners worden enorm verwend. Doordat 2 dames overleden zijn aan corona is het huis niet volledig bezet met cliënten. Voorlopig zullen er ook nog geen nieuwe bewoners opgenomen denk ik.
Naast de normale bezetting van personeel zijn er nu ook weer dames van dagbesteding op de groep. Beide dames van dagbesteding hebben corona gehad maar zijn gelukkig weer beter en werken nu weer.
Ik noemde net de normale bezetting maar zo normaal is het nog niet. Buiten de dames van dagbesteding is nog lang niet iedereen van het vaste hersteld van de corona. Vermoeidheid en te weinig energie belet de dames om weer te komen werken. Stagiaires en personeel van andere groepen worden nog steeds ingevlogen om de groep draaiende te houden.
Het idee om corona maar even op te lopen zodat je ervan af bent is zeker niet verstandig. Ik hoop heel erg dat die vermoeidheid weer weg zal gaan op den duur.
Helaas weet nog steeds niemand hoe het verloop van de ziekte precies zal zijn.

wp-1590485173796.jpgWandelen, fietsen en verwend worden met lekkere hapjes, het kan niet op momenteel. Marjolein gaat mee op de rolstoelfiets en de dames die kunnen gaan mee op de tandem. Het weer is er perfect voor en er wordt dankbaar gebruik gemaakt van de mogelijkheden.
Voor ons zijn al die activiteiten een hele geruststelling. De groep vermaakt zich na al de doorgemaakte trauma’s goed en kunnen in beperkte mate weer met het leven verder.
Beperkt omdat ze nog niet naar dagbesteding kunnen, geen bezoek mogen ontvangen en nog niet naar huis mogen.
Ondanks dat hebben ze het goed en is het voor hen goed te doen.
Iedereen heeft last van beperkingen en onzekerheden.

Z.O.Z. The Cuckoo

Published on door AnneMarie45 reacties

Een paar keer was hij me al opgevallen, ineens drong het tot me door. Hij is er weer de koekoek. Zijn roep kun je haas niet missen. Van kleins af aan ken ik zijn geluid. Niet vreemd natuurlijk aks je dicht bij bos en heide woont. Zien had ik hem nog nooit gedaan en laat dat nu stom toevallig afgelopen zondag zomaar gelukt zijn.

Erg bijzonder om te zien is de koekoek eigenlijk niet. Een grijze vogel ter grootte van een houtduif met spitse vleugels en staart. Hoe wist ik dan dat het een koekoek was? We wandelden op de heide toen er plots een vogel van de ene naar de andere boom vloog. Hij landde in de boom en direct hoorden we zijn roep, koekoek. Verbaasd over het feit dat daar misschien wel een koekoek zat bleven we luisteren en kijken. Om dichterbij te komen slopen we over de heide en hoorden we hem steeds weer roepen. Het kon gewoon niet missen, daar zat een koekoek.

Als je op Wikipedia kijkt dan verschijnt daar een enorme opsomming van kenmerken en eigenaardigheden van de koekoek. Wij kennen hem enkel van zijn typische roep en manier van broeden. De koekoek legt een ei in een vreemd nest, nooit een nest van eigen makelij. Mevrouw Koekoek legt haar ei en mijnheer en mevrouw kijken er nooit naar om.

De meeste mensen zullen nooit een koekoek zien maar kennen wel zijn roep. Componisten hebben zich ook op zijn typische geluid gestort waardoor er diverse composities over het koekoek geluid zijn gemaakt.
Een van de mooiste vind ik deze wel. Fijne opgewekte muziek en zelfs zonder uitleg begrijp je wel waar het over moet gaan.

Respighi – The Cuckoo, San Francisco Symphony – Edo de Waart

Een fijn zwijmelweekend.

Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ‘T Pumpke

 

Z.O.Z. Er komt weer een stralende zon op

Published on door AnneMarie40 reacties

Corona is nog lang niet voorbij en we zullen er voorlopig  nog mee moeten dealen. Ieder ervaart zijn eigen beperkingen heeft vervelende of zelfs traumatische ervaringen opgedaan door het COVID-19 Zoals de meesten wel weten is het onze deur ook niet voorbij gegaan. Gelukkig liep het goed af. Wat eenieder van ons nog te wachten staat met dit domme virus weet niemand. Voor nu kunnen we even opgelucht adem halen en lijkt het wat mij betreft in ieder geval dat de zon stralender op komt dan voor weken terug.

Een stralender zonsopkomst kun je niet wensen dan die van Händel. Op dit moment wil ik even niet aan de toekomst denken en enkel genieten van het nu. Kop in het zand en dankbaar zijn voor alles wat we nog hebben en dankbaar zijn voor deze prachtige muziek.

As steals the morn (Händel) Lucy Crowe & Mark Padmore

Een heel fijn zwijmel weekend

Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ’t Pumpke

Was dat nou? Brommers kiek’n

Published on door AnneMarie50 reacties

Brommers kieken.
Het gezegde kwam tijdens een wandeling in een verhaal naar boven, meisjes strikken op de zaterdagavond.
Door de context van het verhaal begreep ik wel ongeveer waar het over moest gaan, Heb er vreselijk om moeten lachen. Een tijdgebonden gezegde.

Rond 1955 tot 1970 stonden er veel brommers buiten bij feesten, partijen en festivals.
De meeste mensen bezaten nog geen auto’s om het simpele feit dat die voor de gewone man (nog) betaalbaar waren.
Wat wel betaalbaar was waren brommers. Naast gebruiksgemak was het soms ook een statussymbool net als onze auto’s nu. Ieder zijn merk, met of zonder veel kleur. Opgevoerd met knetterende knalpijpen en grote rookpluimen achter zich aan.
En een statussymbool moest bekeken worden. Vaak werd dit als smoes gebruikt om een meisje mee naar het fietsenhok te krijgen en daar eens te praten of het meisje trek had in verkering de jongen of om eens los te gaan in een lekkere zoenpartij.

Het gezegde ‘Brommers kieken’ of ‘Brommers kiek’n’ komt uit het oosten en noord-oosten van Nederland. Een echte Achterhoeker weet precies waar je het over hebt als je zegt brommers te gaan kieken.
In 2017 heeft de VPRO een uitzending gewijd aan het fenomeen ‘Brommers kieken’

Wij gaan niet naar het fietsenhok om brommers te kieken maar naar foto’s van de mooiste brommers die ik tot nu toe tegen gekomen ben.

DSC02472 (Klein)

Z.O.Z. Gebroeders Jussen

Published on door AnneMarie48 reacties

De broers Jussen hebben zich vorig jaar al aan Bach gewaagd. Lucas en Arthur Jussen jong talent en een beetje onze nationale trots op klassiek gebied. Jong nationale trots, respectievelijk 26 en 23 jaar oud, timmeren ze flink aan de klassieke muziek weg in Nederland.
We hebben veel in huis qua klassieke muziek waar we trots op kunnen zijn in Nederland. Of al dat talent het na de coronacrisis gaat redden is nog maar zeer de vraag. Door het gemis aan publiek zijn er geen inkomsten meer, bovendien zijn velen van hen ZZP’er die vaak als eersten het pand mogen verlaten.

De broers Jussen hebben vorig jaar een CD met pianoconcerten en bewerkingen van J.S. Bach’s werken uitgebracht. Is dat bij zonder? Ja, voor jonge mensen is het spelen van Bach geen sinecure. Bach moet doorleeft en met gevoel gespeeld worden en vaak wagen jongeren zich daar niet zo snel aan.
De broers denken echter dat ze het aankunnen en aan toe zijn geven ze aan in een interview bij NPO-4. Opvallend vond ik uit dit interview dat ze ondanks dat de CD al uitgekomen is ze toch nog vrij onzeker waren over de kwaliteit van hun uitvoering van J.S. Bach.

Lucas en Arthur hebben al een dusdanige staat van dienst achter de rug, diverse prijzen gewonnen en een contract bij Deutsche Grammophon gekregen dat we er wel van uit kunnen gaan dat ze er daadwerkelijk klaar voor zijn en die onzekerheid niet terecht is.
Gaan de gebroeders Jussen het redden na de crisis? Niemand kan voorspellen wat de economie gaat doen in de komende jaren. Afwachten en straks als het enigszins mogelijk is concerten bezoeken om de musici er weer bovenop te krijgen.

De broers spelen hier de muzikale inleiding van de cantate ‘Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit’ (BWV 106) met de bijnaam ‘Actus Tragicus’
‘Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit’ is een cantate geschreven voor een rouwplechtigheid. Niet direct een stuk voor jonge mensen maar als je de heren hoort spelen dan denk je echt niet, hadden hier maar twee oudere personen achter de vleugel gezeten.

Lucas & Arthur Jussen – J.S. Bach: Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit’

Een heel fijn Zwijmelweekend

Voor meer zwijmels op zaterdag kijk bij

Informatiebronnen: Wikipedia,  site van Eduard van Hengel (Johan-Sebastiaan Bach)

Vrijheid

Published on door AnneMarie37 reacties

Onze intelligente vrijheid is nog steeds een vrijheid van ongekende vorm vergeleken met die van de oorlogsjaren en zijn vele slachtoffers.
Oorlogen die zelfs in deze moderne tijd nog woeden, oorlogen die geen enkele burger wil.
Wat wij willen is vrijheid en die vrijheid vieren we vandaag, maar laten we nooit vergeten wat er in die oorlogsjaren gebeurd is en oproepen tot vrede.

Themamuziek van Chindler’s list – Ilana Yahav, zandtekenares

Z.O.Z. Vogels

Published on door AnneMarie51 reacties

Al weken zit er een merel bovenin de boom ‘s-morgensvroeg te fluiten.
Na een tijdje is het ineens weer stil en tegen een uur of zeven ‘s-avonds is hij weer terug.
Hij fluit dat het een lieve lust is.
Bijzonder hoe snel je went en gaat rekenen op zijn gefluit totdat hij verhuisd blijkt te zijn, zit de snoodaard twee huizen verderop in een boom te fluiten.
Balen we een beetje van want hij was eigenlijk onze merel aan geworden.
De natuur laat zich niet dwingen, maar ja we moeten het er maar mee doen.

Terwijl de merel zijn best doet bij de buren zijn er 3 paartjes heggenmussen een nest in onze klimhortensia’s aan het bouwen. Heggenmussen zijn net iets kleiner en fréler dan de gewone huismus.
Vliegensvlug vliegen ze af en aan met bouwmaterialen.
Wij in de aanslag met onze camera’s maar denk maar niet dat we ze fatsoenlijk vast kunnen leggen. De natuur laat zich niet dwingen.

Sytze Pruiksma componist en vogelaar heeft daar wat op gevonden, hij maakt zelf zijn vogelgeluiden en begeleidt die vogelgeluiden met zijn eigen composities.
Geïnspireerd door de natuur, vogels en landschappen, wil hij beeldende kunst en poëzie elkaar laten versterken.
Het klinkt fantastisch maar mijn interesse gaat voornamelijk uit naar de vogelgeluiden.
We missen onze afvallige merel een beetje.

Sytze Pruiksma – Instrumentale vogelgeluiden 

Hier maakt hij met lokfluiten en voor mij onbekende artikelen.
Het lijkt alsof je bij de Slufter op Texel staat.

Een fijn zwijmel weekend en voor meer Zwijmels op Zaterdag klik Hier.

72 uur klachten vrij

Published on door AnneMarie51 reacties

wp-1588269211224.jpgVanmorgen kwam het verlossende telefoontje. Ze gaan morgen terug naar hun eigen woning. Marjolein en haar medebewoners zijn gezond verklaard, ze gaan weer terug.
Verwacht had ik het nog niet. Wel wist ik dat er vandaag overleg zou zijn over hoe nu verder maar voor 12.00 uur een telefoontje krijgen dat ze naar hun eigen huis mochten had ik niet bedacht. Ik werd er emo van.
Eindelijk goed nieuws, ze zijn door de crisis heen en lopen nu minder gevaar om corona op te lopen. Immuun voor corona zijn ze (nog)niet, minder vatbaar wel.

Omdat ik toch al in dorp liep ben ik gelijk de HEMA in gestoven en heb een heerlijke slagroomtaart voor ze gekocht en daarna snel afgeleverd.
Wat zou ik Marjolein graag even willen knuffelen, zo dichtbij en nog geen knuffel kunnen geven.

Het RIVM handhaaft een periode van 24 uur klachtenvrij zijn waarna je weer aan het werk mag of je quarantaine op mag heffen. Marjolein en haar medebewoners zijn 72 uur klachtenvrij geweest en mogen nu weer terug naar huis.
‘s-Heerenloo heeft neemt voor hun cliënten waaronder veel kwetsbare mensen zijn 72 uur als norm. Wij zijn ze daar dankbaar voor. Als ik bedenk dat Marjolein afgelopen zondag zomaar ineens weer verhoging had na een aantal dagen koortsvrij te zijn geweest ben ik daar blij om. De angst dat ze op de oude groep weer ziek zou worden was niet geheel irreëel.

Na de taart gehaald te hebben snel naar huis, Wim had ik ondertussen al ingelicht en iedereen op de hoogte stellen dat ze weer naar huis mocht. Heerlijk om te doen, beter dan zondag 2 weken terug toen we moesten vertellen dat ze corona had en naar de Hartenberg ging. Brrr als ik eraan denk lopen de rillingen me weer over de rug.

Aan het einde van de middag kreeg ik nog 2 zeer uitbundige appjes. De dames die morgenvroeg ingeroosterd waren appten dat zij uitverkoren waren om het hele spul te ontvangen. De een had zich de dienst al bijna zelf toegeëigend en de ander was zo blij dat zij ook mocht werken dat ze allebei van vreugde de telefoon namen en zich enthousiast bij ons meldden.
Klinkt het gek als ik zeg dat ik een beetje jaloers ben?
We moeten afwachten of de verpleeghuizen weer bezoek mogen ontvangen.
Ik hoop dat wij als ouders van onze bijzondere kinderen dan ook snel aan de beurt zijn.

wp-1588270115407.jpg

P.s. Net nog even met Marjolein gebeeldbeld, ze hadden net de taart bij de koffie op en aan het koppie van Marjolein te zien was ze echt blij dat ze weer naar haar eigen huis mocht.