Wandel 2-Daagse

Published on door AnneMarie31 reacties

Eindelijk weer tijd om iets aan het digitale papier toe te vertrouwen. De boodschappen zijn weer binnen en de huishoudelijke klusjes die maar bleven liggen zijn klaar. Het kan en mag weer van mijn tweede ik.

Afgelopen weekend was ons jaarlijkse 2-daagse, georganiseerd door leden van onze eigen wandelclub.
Zoals we al jaren gewend zijn was het prima geregeld en georganiseerd. Geen omkijken naar boodschappen en koken, nee alleen op tijd klaar zijn voor de tocht van de dag.

Twee dagen achterelkaar hebben we gewandeld. Iedere dag was er keuze uit 3 afstanden.
De kortere voor de recreatieve wandelgroep. Een lange afstand voor de 4-daagse wandelaars en daar tussenin nog een wandeling voor diegenen die niet bij de 4-daagse wandelaars (wil) horen maar toch van een flinke wandeling houdt. Een tocht van 20 km.

Deze dame heeft natuurlijk 2 dagen voor de lange wandeling gekozen. De eerste dag wandelden de eerste 20 km. de middengroep met ons mee. Gezellig met een grote groep de hort op. Gezellig hoor, vooral de pauzes. Dit houdt tevens in dat het tempo enigszins aangepast is aan de niet 4-daagse wandelaars. Fijn tempo om te kletsen te fotograferen en te genieten van de dingen onderweg.

Maar de 2e dag was het even ietd anders. De 2e dag was het aanpoten. Zaterdag liepen alleen de 4-daagse lopers de lange tocht terwijl de middengroep hun eigen tocht hadden.

En dat heb ik geweten.
Meestal is het een vliegende start waarbij het tempo nog eens extra omhoog gaat als de spieren los zijn. De lopers met het hoogste tempo lopen voorop en wij, de langzamere lopers lopen er (hollend) achteraan.
Het hoogste tempo dat gehaald werd was rond de 7 km. per uur. Dat red ik voor geen meter. Met ongeveer 6 km. per uur voel ik mijzelf al een hele pief maar dat is nog lang geen 7 km. per uur. Probeer het maar eens uit op de fiets 6 of 7 km. per uur.
Ongeveer 31 km. lang heb ik het tempo van 6 km. per uur aan kunnen houden en toen was het op. Tempo lopen dan. Na de 3e rust ben ik aangehaakt en heb mij aangesloten bij de wat langzamere lopers. De laatste 6 km. heb ik het rustig aan gedaan en de snelheid van de laatste kilometers was gemiddeld 5 km. per uur. Voor dat moment snel genoeg.

Heb ik spijt dat ik mezelf op heb laten drijven door het hoge tempo? Nee beslist niet. Mijn tempo is niet zo hoog en als je jezelf zo af en toe niet uitdaagt zal het ook nooit hoger worden. Wandel je de 4-daagse dan is het niet handig je pas niet te kunnen versnellen of een uurtje een hogere snelheid aan te houden. Even uit de comfortzone, voor het goede doel.

P1160100 (Small)

 

Te voet van Amsterdam naar Arnhem

Published on door AnneMarie43 reacties

De ANWB opende in 1914 de eerste bewegwijzerde wandelroute van Nederland, de eerste en daarmee de oudste wandelroute in ons land. De route werd door middel van een wandelboekje uitgegeven en grotendeels nog te lopen maar is wel aangepast zodat b.v. drukke wegen gemeden worden en kanalen en rivieren overgestoken te kunnen. De route bestaat uit 6 etappes maar dat kun je natuurlijk naar eigen inzicht aanpassen.

Mijn oorspronkelijke idee was om ergens te overnachten en een aantal etappes achter elkaar te lopen maar wegens tijdgebrek heb ik daar vanaf gezien. De eerste etappe heb in principe van station naar station gelopen.

Te voet van Amsterdam naar Hilversum

Het startpunt van de eerste etappe is dichtbij station Amsterdam-Amstel, het eindpunt in Hilversum centrum. Vanaf het centrum is het ongeveer 250 mtr. lopen naar het NS-station. Mocht je wel willen overnachten, de ANWB geeft mogelijke suggesties aan om te overnachten.

P1150638 (Small)

De eerste route van 30 km. hebben Wandelneef en ik afgelopen vrijdag gelopen.
Wandelneef had hem al eens gewandeld maar wilde met alle liefde de route nog een keer lopen omdat hij prachtige is.
Dat beloofde dus wat. We hadden er zin in.

We troffen elkaar ‘s-morgens om half 8 op station Amsterdam-Amstel waarna we richting het startpunt wandelden. Nog geen 100 mtr. daar vandaan was al een koffie tentje maar we hebben de verleiding kunnen weerstaan en zijn doorgelopen.
Veel restaurantjes kom je niet tegen onderweg dus zorg zelf voor je natje en droogje. Onze eerste stop was in Nigtevecht en dan ben je al snel 15 km. verder vanaf de start.

P1150646 (Small)We wandelden richting Watergraafsmeer, langs begraafplaats Nieuwe Ooster richting Diemen. Bij Diemen staken we de Weespertrekvaart over waarna we lange tijd langs het water liepen. Tijdens de gehele eerst etappe blijft het water een grote rol spelen.
P1150668 (Small)Zo wordt bij Driemond het Amsterdam-Rijnkanaal over gestoken. Helaas zie je niet veel van het Amsterdam-Rijnkanaal doordat bomen en struiken het zicht belemmeren. Het zicht wordt richting Nigtevecht weer ruimschoots goed gemaakt omdat daar langs de Vecht gewandeld wordt en in Nigtevecht met een voetveer overgestoken moet worden.

Nigtevecht een prachtig dorp met oude panden, kleine en grote huizen allen in het wit. P1150689 (Small)De huizen worden veelal gesierd met prachtige rozenstruiken in de tuinen of klimmend tegen de huizen op.
Het is vroeg als we in Nigtevecht aankomen en de plaatselijke horeca is nog niet opgestart. Dan maar even naar het bakkertje om iets lekkers te kopen.
Daar worden we onthaald met heerlijk gebak en krijgen er ook nog een kop koffie bij. Onze outfit wekt nieuwsgierigheid op en zo belanden we in een gezellige babbel terwijl wij ondertussen onze voeten even aflaten koelen.
Wat een fijne plek om te wonen, althans dat horen we van diverse bewoners.

P1150724 (Small)Na de koffie vertrekken we en steken we met  het voetveer de Vecht over.
Door de weilanden richting Ankeveense Plassen. Het is erg rustig overal. Iedereen is zich waarschijnlijk aan het voorbereiden op de Pinksterdagen en wij wandelen zomaar dwars door Nederland. Langs de Vecht richting Nederhorst den Berg.
Dan weer door weilanden waar zwanen foerageren en de schapen grazen en zo komen we de Ankeveense plassen uit. Hier is het wat drukker aan het worden met fietsers en hardlopers maar last van elkaar hebben we totaal niet.

Na de Ankeveense plassen lopen we via het bos en door de weilanden Hilversum binnen.P1150784 (Small)
Het bleek aan de rand van Hilversum te zijn want we moesten nog wel een stukje Hilversum door voordat we in het centrum belanden maar we roken onze beloning al. Een zochten een terrasje op waar we lekker uit konden blazen en iets lekkers nuttigen.
Wandelneef neemt koffie en een wafel met kersen. Ik neem een heerlijk biertje.
Eén pilsje mag tenslotte, voor het herstel.

Ondertussen begon het harder te waaien en maakten we ons snel uit de voeten richting huis. Allebei hadden we een reis(je) voor de boeg voordat we thuis op de bank neer konden ploffen. De treinen reden niet meer volgens schema en de reistijden waren aangepast. Aangekomen op het station liepen de wachttijden aardig op, niets aan te doen. Het is niet anders.
Bijgekletst en voldaan namen we afscheid van elkaar op het station van Hilversum.
Een fantastische route om te wandelen. De volgende etappe(s) zullen vast anders zijn maar vast niet zo mooi.

Zin om alle foto’s te kijken die ik onderweg gemaakt heb?
Klik dan H I E R 

Rondom Eibergen

Published on door AnneMarie23 reacties

Eibergen ligt dicht bij de Duitse grens, wij kunnen de verleiding niet weerstaan om even Duitsland in te gaan om ergens koffie te drinken. Daar hoort natuurlijk een lekker stuk Duits gebak bij. Zoek wel een Conditorei omdat daar de echte taarten te krijgen zijn.
Ga je bij een bakker koffie drinken die ook een terras of koffiehoek heeft voor zijn klanten dan zijn het vaak plaattaarten of koffiebroodjes. Ook prima, het is maar net waar je naar op zoek bent.

P1150631 (Small)Naast het koffie drinken gaan we eigenlijk ook altijd naar de DM drogist (Denk Mit)
Douchegel eigen merk merk 0,55 de lippenstift van Rimmel € 6.25, in Nederland betaal je meer dan het dubbele deze lippenstift n.m. € 12,95
Eigen merk maar ook diverse andere drogisterij merkartikelen worden bij de DM verkocht en zoveel goedkoper dan in Nederland. Toiletpapier, tissues, schoonmaakartikelen, babyshampoo, talkpoeder, kortom alles voor babyverzorging.
Naast de drogisterij artikelen wordt er een indrukwekkend assortiment aan reform artikelen verkocht. Ik kan het iedereen aanraden daar eens een kijkje te gaan nemen. Het eigen merk is prima, wil je echter vasthouden aan je eigen merk, grote kans dat het daar te koop is en veel goedkoper dan in Nederland.

P1150619 (Small)Zaterdag vertrokken we naar Ahaus om koffie te drinken en een DM drogisterij te zoeken. Na het parkeren eerst richting Kasteel Ahaus dat gebouwd is tussen 1688 en 1695. In de Tweede Wereldoorlog totaal verwoest bij een bombardement en na de oorlog compleet herbouwd. Een gezellige drukte bij het kasteel. Ridders en Jonkvrouwen liepen rond en nodigden iedereen uit om een kijkje binnen te nemen.

Zoekend naar de koffie of en DM drogist stuitten we plotseling op een bijzonder gebouw. Was het een betonnen bunker, of toch niet?
Ahh, het is een kerk. De Maria-Tenhemelopnemingkerk.
Even naar binnen en kijken hoe hij er van binnen uit ziet. Niets vermoedend stapten we naar binnen en kregen we zomaar een prachtige openbaring.
Een kerk zo bijzonder en mooi van binnen. Hier hadden we niet op gerekend.
We hebben al veel kerken gezien maar zoiets als deze kerk zijn we nog nooit tegen gekomen.

De hele kerk is opgebouwd uit lamellen gevels. Tussen de lamellen is glas geplaatst waardoor het (zon)licht overal de kerk binnenkomt door het gekleurde en bewerkte glas.
De oorspronkelijke kerk is uit de 14e eeuw maar een aantal malen door brand verwoest en weer opgebouwd. In 1960 bleek de kerk bijna op instorten te staan en werd er besloten om het kerkschip af te breken en opnieuw te bouwen.
De kerktoren is blijven staan en het schip bestaande uit betonlamellen is tegen de kerktoren gebouwd. Binnenin de kerk ziet het er zo fantastisch mooi uit dat de gehele buitenkant ineens ook mooi wordt of waarderen kunt.

480px-Ahaus_Marienkirche 1
Wikipedia, Publiek domein

 

Eibergen aan de Berkel

Published on door AnneMarie32 reacties

Sinds vrijdag zijn we weer terug van onze  jaarlijkse vakantie met de oudste dochter.
In een aangepast huis met een tillift, hooglaag bed en een douchestretcher redden we ons prima met haar. De huizen hebben meer aanpassingen voor gehandicapten maar die hebben wij niet nodig. De huizen hebben uiteraard geen drempels, zijn goed te verwarmen en hebben een complete keuken waar je naar harte lust je gang kunt gaan.
De huizen van het Prinses Beatrixfonds lenen zich perfect voor vakantie met minder validen en/of gehandicapten.

DSC08811 (Small)Dit jaar was Eibergen de keuze om vakantie te vieren met onze dochter.
Eibergen is een dorp in de Achterhoek met rond de 12.000 inwoners. Diverse kleine en leuke straatjes komen in het centrum van Eibergen uit. Een groot rond plein waar bijna alle winkels zijn te vinden die je nodig zou kunnen hebben. Rondom het plein lopen weer de wat grotere wegen waaraan bijna alle supermarkten die je maar kunt bedenken gevestigd zijn. Compact en goed te belopen. Wij verbaasden ons over, wat een betrekkelijk klein dorp is er zoveel supermarkten zijn.

Eibergen is misschien wel klein maar ook een redelijk oud dorp. Rond 1188 zijn de eerste DSC08619 (Small)meldingen van het dorp Eibarge. Het heeft nog een aantal historische pandjes en de dorpskern is ondanks de winkel rondom het plein gezellig. Maar wat Eibergen nu echt zo leuk maakt is de Berkel die langs het dorp meandert.
De Berkel ontspringt in Billerbeck in Duitsland en mondt bij Zutphen uit in de IJssel.
Een grote rivier is het niet maar het water stroomt via verschillende niveaus lekker door naar beneden. Pleziervaart is er evenmin, daar is de rivier te smal en klein voor.
De botenvereniging (ik denk kano’s) heeft zich wel gevestigd aan de oever van de Berkel midden in het dorp. Daarnaast is het mogelijk om met een Fluisterboot en een gids de Berkel op te gaan die je wegwijs maakt over de rivier en zijn geschiedenis.

DSC08803 (Small)Die Berkel vinden wij juist zo leuk omdat hij ten eerste vanuit ons vakantiehuis bijna te zien is en ten tweede omdat er ondanks dat het een kleine rivier is er vaak wat te doen is op of rondom de Berkel.
Valt er wat te beleven op de Berkel dan merken we dat bijna direct. Denk trouwens dat wij de enigen zijn die de vitrage van de ramen gelijk aan de kant schuiven als we binnen komen vallen. Lekker naar buiten kijken of er op het veld of op de Berkel wat te beleven valt en mocht dat zo zijn er snel op af.

Door die Berkel zijn er ook weer heel veel verschillende vogels. Ja eenden natuurlijk maar ook vogels die langs de oever van de rivier leven. Helaas kennen we nog lang niet alle vogels laat staan we ze weten te vinden maar dat is ook niet nodig.
Zie je een fotograaf met een joekel van een telelens op zijn camera, luister waar hij naar staat te luisteren en kijk in de richting waarin hij kijkt of zijn camera op gericht is.
Gegarandeerd dat de vogel te vinden is die zoveel aandacht trekt.
Thuis even Googelen en je weet hoe hij heet en kan hij aan je verzameling gespotte vogels toegevoegd worden.

 

Mogelijkheden om te wandelen en fietsen vanuit Eibergen zijn legio.
Wat ons opviel was de Flamingoroute. Flamingo???? De falmingodans of de vogel? Wat bedoelen ze nu? Flamingo’s kom ik alleen maar gekortwiekt in dierentuinen tegen.
Echte flamingo’s vind je dus ook in Zwillbroekerveen net over de grens bij Duitsland.
Het geschreeuw en gekwetter van de kokmeeuwen komt je al snel te gemoed. Flamingo’s en kokmeeuwen schijnen een goede combinatie te zijn. Het voedsel van flamingo’s bestaat uit algen, wieren en de uitwerpselen van kokmeeuwen. Een goede verrekijker of fotocamera met zoveel mogelijk zoom is wel handig om ze te kunnen bespieden. We hebben ze gezien maar misten het juiste materiaal om de vogels goed in beeld te krijgen.  Middenin de ven is een eiland waar de flamingo’s broeden. De afstand vanaf de vogelspotplaats is vrij groot. Gelukkig maar voor de flamingo’s en andere vogels.
De flamingo’s die daar broeden zijn vrij licht van kleur. Ze zijn niet ziek of zo maar dat komt weer door het voedsel wat ze eten.
Caroteen geeft kleur aan de flamingo’s en deze krijgen onvoldoende caroteen binnen. Geen afwijking en geen tekort ze worden alleen minder oranje van kleur.

 

Z.O.Z. Wat een berg leek is nu een feestje

Published on door AnneMarie57 reacties

Vandaag verschijnt mijn 500e blog. Niet zoveel als je bedenkt dat ik sinds september 2015 bezig ben met bloggen. Het heeft ongeveer 2 jaar geduurd voordat ik de stap om te gaan bloggen ook werkelijk aangedurfd heb want wat had/heb ik nu te vertellen?
Diegene die me (onbewust) over de schreef heeft gehaald is gewoon Anneke.

Door een interview in het Bosk (bond voor ouderen) met haar waar tevens uitleg gegeven werd over een aantal sites waar een blog gestart kon worden heb ik de torenhoge drempel durven nemen.

Mijn verwachtingen over het bloggen waren zo hoog gespannen dat het bijna op het beëindigen van mijn blog uit draaide. Ik bewonderde de perfect geschreven blogs en spiegelde mijn blogs met de blogs waar het verhaal boeide, met prachtige volzinnen geschreven en van hoge kwaliteit zijn.
Ik deed mijn best maar kon het natuurlijk nooit evenaren. Ik wilde ermee stoppen.
Op een avond besprak ik mijn twijfels met een vriendin en vertelde over de boeiende, perfect Nederlands geschreven en hoogniveau blogs die ik zelf las waaraan mijn blog op geen enkele wijze aan kon tippen.
Haar commentaar gaf mij een behoorlijke schrikreactie, was in het minst vriendelijk echter ontluisterend realistisch:
“En wij dan? Zijn wij de ‘minder begaafden’ met een gemiddeld IQ dan niet belangrijk? Hebben wij ‘de gewone mens’ geen behoefte aan een blog waarbij het met plezier lezen belangrijker is dan hoogstandjes die we nauwelijks begrijpen?”
Ik landde met beide benen op aarde en trok mijn conclusie, ik mocht  blijven in blogland. Mijn ding doen zoals ik gewend was zonder naar het hoogst haalbare streven.

Daarna ontdekte ik meerdere onderwerpen om over te schrijven dan mijn oorspronkelijke idee. Bewegen en anderen inspireren om te blijven of gaan bewegen is gebleven maar daarnaast ontdekte ik de Zwijmels op Zaterdag.
Eerst wilde ik niet beginnen aan de Zwijmels op Zaterdag omdat mijn muziek voorkeur een klein beetje afwijkt van het gemiddelde. Wat die voorkeur betrof kwam ik een bijna gelijk gestemde tegen in het echte leven maar ook op de Zwijmels op Zaterdag. Melodyk.nl liet mij zien dat het klassieke genre geen probleem hoeft te zijn. Alle muziek is welkom bij de Zwijmels op Zaterdag. Het plezier en de beleving van de muziek staat voorop, niets meer en niets minder. Het maakt echt niet uit welk genre het is. Een ontdekking waar ik enorm blij mee was.
Ik ben begonnen aan de Zwijmels en kan me enorm uitleven in Zwijmels op Zaterdag.
De combinatie van bewegen/wandelen en muziek luisteren is perfect voor mij. Zo ontdek ik vaak fantastische muziek en ontstaan er,in ieder geval voor mijzelf juweeltjes van Zwijmels.

Ondertussen kreeg ik meer tijd en kon nog een passie verder ontwikkeld worden. Fotograferen en filmen. Het filmen bleef wat op de achtergrond maar de hobbyfotograaf kon zich verder ontwikkelen. Laat je nu met foto’s ook hele mooie blogs kunnen maken. De cirkel is rond. Ik heb mijn weg gevonden in het blog wereldje.
De drempel was hoog, zag er als een berg tegenop maar begon onderaan rustig de berg te beklimmen hoger en hoger. Kijkend, genietend, lerend en vooral heel veel plezier belevend aan het schrijvend. Het plezier ging verder dan het schrijven. De reacties en de vriendschappen die spontaan zijn ontstaan.
De twijfel is er niet meer en ga door voor de volgende 500 blogs.

Kate Bush – Running Up That Hill

Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij Irispapilio

Te voet van Ede naar Utrecht

Published on door AnneMarie40 reacties

Afgelopen dinsdag stond er weer een training op de planning. De niet  gehaalde 40 km. van vorige week moest opnieuw. Achteraf toch niet helemaal tevreden over het aantal kilometers plus dat aanstaande week er niet veel van trainen terecht zal komen moest die 40 km. overnieuw en gehaald worden.
Het plan was om van Ede naar Utrecht te wandelen. Google gaf 41,2 km. aan. Iets meer dan 40 km. Eèn dag tijdens de 4-daagse is ook meer dan 40 km. het moest kunnen.

P1150453 (Small)Nog net geen 6 uur in de ochtend, bewolkt en bij een van temperatuur 11,8° stapte ik het huis uit.
De dag zou verder bewolkt blijven en de temperatuur laag. Niet het gezelligste weer maar om te wandelen was het prima. Na ongeveer 12 km. kwam er zelfs laaghangende bewolking opzetten. Door de miezer regen werd het nat en nog kouder. Goede kleding in laagjes opbouwen is dan onontbeerlijk.

De ‘kortste’ weg om van Ede naar Utrecht te wandelen is langs het spoor. Redelijk makkelijk om je weg te vinden. Spoorlijn in de gaten houden en je komt er bijna vanzelf. Wel even doorstappen natuurlijk.
Op naar het eerste station Veenendaal – De Klomp, langs het Grebbelinie-bezoekerscentrum richting Maarsbergen. Even moest de kaart erbij komen om te zien of ik het spoor over moest of de Parallelweg langs het spoort moest volgen om in Maarn te komen. In Maarn voor de eerste keer koffiebreak. Daarvandaan richting Austerlitz. Daarna kon ik fiets- of wandelroutes volgen tot aan Zeist.

 

Na Austerlitz ging het richting Zeist waar Wim zich bij mij zou voegen om het laatste stuk met me mee te lopen naar Utrecht. Bleek nog even een dingetje om elkaar in Zeist te treffen. Ik had een andere route vanaf Austerlitz genomen dan we besproken hadden waardoor we het spoor even bijster waren.
Uiteindelijk lukte het natuurlijk wel waarna we de hereniging met een bak koffie met gebak gevierd hebben. 😉

Vanaf  Zeist ging het verder richting Bunnik. Bij Bunnik vroegen we ons af hoe we nu verder wilden. Je kunt daar vandaan vrij makkelijk rechtstreeks naar Utrecht lopen maar dan loop je langs een doorgaande weg. De andere optie was om het Jaagpad langs de Kromme Rijn te volgen. P1150553 (Small)Het Jaagpad is een prachtige route die we al eens in omgekeerde richting hebben gelopen. Daar hadden we beiden wel zin in.
Het probleem was dat het nogal om is vergeleken met de rechtstreekse verbinding. Voor Wim niet zo erg maar ik had al 32 km. in de benen zitten. Wat te doen?
Mijn benen en voeten voelden nog aardig goed mede door het weer. Wanneer het warm en benauwd is is de belasting voor het lichaam veel zwaarder.
Het Kromme Rijnpad is zoveel leuker, 3x raden wat het werd. Precies het Jaagpad langs de Kromme Rijn.

Langs het Kromme Rijnpad is zoveel te zien en is zoveel afleiding dat ongemerkt kilometers en tijd voorbij vliegen. Aan de rechterkant doemde voetbalstadion Galgenwaard op. Vanaf Galgenwaard is het nog ruim 3 kilometer voordat je in de stad bent. Tegenover het stadion stond gelukkig een bankje zodat we een kleine pauze konden nemen. Fles water leeg gedronken, voetjes iets rust gegeven en weer verder richting het centrum.
Om 17.00 uur ploften we tevreden neer op een terrasje om van een verdiend drankje te kunnen genieten.

(tekst gaat onder foto’s door)

 

Mijn horloge was op het Kromme Rijnpad gestopt, de accu is niet groot genoeg om het meer dan 12 uur vol te houden. Ik ontdekte te laat dat hij ermee gestopt was en heb snel Strava op m’n telefoon aangezet.  Ik moest thuis kijken om het precieze aantal te kunnen berekenen. Voor zover ik het kon zien waren het zeker meer dan 46 kilometers.
Thuis nagerekend,  bleek op een paar honderd meter na 50 km. aangetikt te zijn.
Wauw, in mijn stoutste dromen had ik niet durven dromen. ooit 50 km. te zullen lopen op één dag.

Zin om alle foto’s van mijn wandeling te kijken? Klik dan HIER

P1150598 (Small)

Flip & Flop klappen uit de school

Published on door AnneMarie32 reacties

Hé hallo.
Wij Flip & Flop, jullie kennen ons vast nog wel, moeten even iets recht zetten over Anne.
Jullie hebben vast haar vorige blog gelezen over die wandeltocht van Ede naar Arnhem en terug. Ja die, die van 36 km. lang. Het ging hieperdepiep gelukkig goed hoor maar dat was een paar maanden geleden wel even anders.
Ze had vreselijk last van haar rug, boven en onder. Wisten jullie niet hè?
Gaat ook nooit vertellen hoor. Vertelt ze alleen als het niet anders kan. Zul je haar dus nooit horen. Als je er niet over praat is het er ook niet. Ken je dat principe? Zo doet ze dat.
Maar wel wijs doen over dat wandeldagje van 36 km.. laatst. Kunnen we niet uitstaan, dus doen wij er maar weer eens een boekje over open.

Laten we wel even voorop stellen dat we blij zijn dat we weer op pad kunnen. Daar in die keukenkast waren we zo langzamerhand wel uitgekeken.

Tijdens de 4-daagse vorig jaar had ze al last van haar rug en dat is nooit meer helemaal over gegaan. Mee blijven klungelen tot ongeveer december vorig jaar. De inschrijving voor de 4-daagse kwam weer in zicht en daar werd mevrouw wat zenuwachtig van.
Hup naar de fysiotherapeut voor een dry needling behandeling. Prikken ze met naalden in triggerpoints van de spieren maar dat zette niet veel zoden aan de dijk.
Weer een poosje aan klungelen en naar de fysiofitness. Ook dat hielp niet. Het leek alleen maar erger te worden.

Inmiddels was het startbewijs voor de 4-daagse binnen en konden de trainingen beginnen.
Dat ging maar daar was ook alles mee gezegd, tot er meer dan 20 km. gelopen werd. Echt ze liep krom van de pijn.
Weet je stoer is ze wel maar doorgaan tot het gaatje doet ze echt niet.
Weer naar de fysio. Ik hoorde haar bellen: ‘Ik wil graag langs komen en het maakt me niet uit wie me behandeld. Het lijkt wel of ik over midden breek’

Dat klonk heftig hoor. We hebben ons de dagen voor de eerste afspraak muisstil gehouden. Bang dat ze echt af zou breken. Stel je voor. Weg 4-daagse, weg trainingen. Moet je toch niet aan denken. Blijven we voor eeuwig in dat muffe keukenkastje staan.

Ze kwam bij een jong fysiomeisje terecht met van die priemende vingertjes.
Die vingertjes zaten venijnig in haar spieren te poeren en die lieflijke handjes kraakten haar bovenrug alsof het een tandenstoker was. Je wilt niet weten wat voor geluiden Anne erbij maakten. Wij dachten nu breekt ze alsnog af.
Maar nee, zo ver kwam het gelukkig niet. Na 6 behandelingen en wat oefeningen mee voor thuis was ze behoorlijk opgeknapt.
Het gaat nog steeds goed maar onlangs hoorden we haar toch weer piepen.
Fingers crossed dat het niet weer begint want dan vrezen we het ergste. De 4-daagse missen en de rest van het seizoen thuis zitten hebben we totaal geen zin in.
Wees gewaarschuwd jullie. Als ze nu weer met zo’n fantastisch trainingsverhaal komt, denk dan even aan wat wij verteld hebben. Laat je niet in de luren leggen door die rose bril van haar.

 

Z.O.Z. Sweetbox

Published on door AnneMarie39 reacties

Een paar maanden geleden had liesbeth van Villasappho.nl een Zwijmel met de duitse zanger Falco. Lotte herkende hem gelijk en brulde ooohhhhh dat is Falco.

Gelijk begon mijn brein te werken en te zoeken naar muziek uit die tijd. Ik kon me nog herinneren dat er destijds meer van dit soort popmuziek was maar hoe heetten ze nou ook al weer. Beetje theatraal klassiekachtige muziek.
Mijn singeltjes doorzocht maar eigenlijk wist ik wel dat ze daar niet bij konden zitten. Zo oud was die muziek nu ook weer niet.
Dan de cassettebandjes doorzoeken? Onbegonnen werk. Ik heb ze nog wel maar daar staat zoveel muziek op en niet geordend op jaartal.
Ik vergat het weer tot ik een programma zat te kijken over klassieke muziek. Laat daar nu één van die groepen uit die tijd langs komen. Helemaal blij om ook deze weer eens te horen stel ik hem graag aan jullie voor.

Een ouderwetse rap gebaseerd op Air, Suite nr. 3 van J.S. Bach.
De singel is in 1997 uit gekomen en nog lang in de jaren 80 te horen geweest.

Sweetbox – Everything’s gonna be alright

Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij Irispapilio