Het 6 woorden met beeldverhaal is een idee van Doldriest
Maak een verhaal met beeld over het woord Zonlicht
Voor meer verhalen over Zonlicht klik HIER
Zonlicht gedempt door donker wolkendek, coronacrisis
Fotouitdaging: Dichtbij – Ver weg
Vanaf maart 2011 heeft Melodyk.nl al een foto-uitdaging.
Zij geeft iedere week een tegenstelling die je moet laten zien d.m.v. een foto.
De tegenstelling van deze week is Dichtbij – Ver weg
Wil je meer oplossingen bekijken klik dan HIER
Dichtbij – Ver weg
Het leek zo dichtbij. De lente was in aantocht, weer naar buiten en genieten van de zon en het samen dingen doen. Terrasjes pikken, naar de 4-daagse. Wandelen, langs de kant zitten, vrijwilligerswerk doen…….. Het maakte niet uit iedereen was welkom
Thuis blijven
Ik heb de beslissing genomen
Mij zullen ze daar niet zien komen
Wat zij beslissen
is nog steeds gissen
‘kGa niet op besluit terugkomen
Midden juli moest het gebeuren
Zou het leven weer mooier kleuren
Vier dagen marcheren
Zonder omkeren
Een gigantisch groot groepsgebeuren
Ik ga me daar niet tussen begeven
Alleen het idee doet me al beven
Kont aan kont staan
Blijf er maar vandaan
Volgend jaar zal ik weer opgeven
Corona wellicht op zijn retour
vertrekken naar Nijmegen, heel stoer
om daar te lopen
laat het ons hopen
Nu dus niet, ondanks ‘keeuwig trouw zwoer
Z.O.Z. Even ontspannen
Na al het corona nieuws van afgelopen week kunnen we wel wat ontspanning gebruiken.
We blijven in het klassieke genre maar ik de muziek is vrolijk en de dans ontspant mogelijk nog meer.
Het schurkt weer een beetje tegen het hellende vlak aan maar dat vergeeft u mij bij het zien van de dans waarschijnlijk snel.
Een fijn Zwijmel weekend, houd 1,5 mtr. afstand en blijf gezond.
Hungarian Dance no 5 – Johannes Brahms
Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ‘T Pumpke
Haikumomentje – Coronavirus
Coronavirus
Pandemische worsteling
Nederlandsche Leeuw
Whatsapp bellen
Drie keer hebben we het nu gedaan maar Marjolein blijft het vreemd vinden. Telefoneren begrijpt ze eindelijk en wil ze af en toe wel eens een praatje maken met haar broer of zus maar bellen en dan tegelijk zien met wie je praat is wel heel raar.
Zijn de bellers dan ook nog je vader en moeder dan is dat echt niet leuk of toch wel? Eigenlijk weet ze er niet goed raad mee. Je vader en moeder aan de telefoon zien betekent ook dat ze niet bij je komen en dat is precies wat ze het liefst zou willen.
Even een knuffel krijgen, samen een kopje koffie of thee drinken en dan mee naar huis. Zo hoort het te gaan en niet kijken en luisteren naar een raar TVtje en niet naar huis toe kunnen.
De eerste keer dat we belden zag ze er nogal wit en bedrukt uit. OMG, ze zal toch niet ziek worden? Vanmorgen ging het gelukkig veel beter maar raar en eng zal ze het nog wel een tijdje blijven vinden.
Ze zat vreemd en zo te zien niet makkelijk in haar stoel. Wat kan er zijn waarom zit ze zo gek? Wat blijkt, is haar eigen stoel opgehaald om de nieuwe zitorthese te plaatsen op het onderstel van haar rolstoel.
Wij dachten dat die nieuwe zitorthese vertraagd zou zijn door alle opgelegde beperkingen maar nee hoor. Vreemd dat het voor hen geen probleem is om door te werken. Deze mensen komen met zoveel cliënten, familie en personeel in contact en 1,5 mtr. afstand houden is volgens mij behoorlijk lastig als een stoel pas gemaakt moet worden.
Niet alleen het doorgaan van het plaatsen van haar nieuwe zitorthese maar ook het toch wel vele personeel wat af en aan komt vliegen om zo’n groep draaiende te houden baart ons zorgen. Ik weet van een aantal dames dat ze goed weten wat ze doen en zoveel mogelijk contacten vermijden ook thuis. Alles om te voorkomen dat ze het virus mee nemen naar de woongroep, maar doet iedereen dat?
Ik heb al gebeld met de manager van de woongroepen over dit onderwerp maar daar kwam ik niet veel verder mee. Ervan uitgaande dat…. Iedereen weet wat ze doen moeten….. Op de site van ‘s-Heerenloo staan de voorschriften waar ze zich aan moeten houden……. Ik neem aan dat iedereen dit doet………..
Hier kan ik me zo over opwinden.
Wat doet ze daar boven in haar torentje?
Brandjes blussen en koffie leuten?
Oplossingen bedenken en de groepen daadwerkelijk ondersteunen haalde ik niet uit haar verhaal.
Grrrr
Fotouitdaging: Doen – Laten
Vanaf maart 2011 heeft Melodyk.nl al een foto-uitdaging.
Zij geeft iedere week een tegenstelling die je moet laten zien d.m.v. een foto.
De tegenstelling van deze week is Doen – Laten
Wil je meer oplossingen bekijken klik dan HIER
DOEN – LATEN
In quarantaine
Mijn hart brak afgelopen maandag toen we onze dochter terug brachten naar haar woning. Onwennig met de situatie liep de leiding/verzorging als een kip zonder kop door de woning te draven. Geen ideale situatie voor onze dochter om thuis te komen.
Na haar tas uitgepakt en gewassen kleding terug gelegd in haar kast te hebben was het voor ons tijd om afscheid van haar te nemen.
Toen we een leidster vroegen even aandacht te besteden aan Marjolein bij het afscheid nemen van ons was ze gelijk in de verzorgingsmodes en had onze dochter haar volledige aandacht. Super, ze weten het best wel.
Dinsdag laat in de middag was daar dan de gevreesde mail van ‘s-Heerenloo. De cliënten gingen allemaal in quarantaine. Niet meer naar dagbesteding, school of werk. Neem van mij aan dat dit niet alleen voor Marjolein ingrijpend is. Voor een aantal zal deze maatregel volledig aan hen voorbij gaan maar de meesten voelen dit toch als een zeer beperkende maatregel die ze ondanks dat ze het enigszins begrijpen toch maar erg lastig vinden.
Concreet betekent dit dat er niemand meer in of uit de woning mag behalve het verzorgende personeel. Marjolein ophalen zou nog mogen maar terug brengen beslist niet. Tja wat is wijsheid dan?
Ze woont samen met 7 bewoners en verschillende verzorgenden in een huis. Zoveel mensen om je heen geeft de nodige afleiding en wij zijn maar met z’n tweetjes. Door het virus en haar handicap zouden we enorm beperkt zijn in ons doen en laten, wat Marjolein echt niet ten goede zou komen.
Stel je voor, jij bij die oudjes thuis zitten terwijl in je woning ondanks alles er van alles gebeurt en jij bent daar niet bij. Dan wil je echt niet bij je Pa en Ma zitten.
Koffie drinken bij haar mag nu ook niet, kortom voorlopig zijn we een paar weken van elkaar gescheiden.
Gelukkig kunnen we video- of whatsapp bellen.
Ondertussen klagen er al landelijk ouders en verwanten van cliënten over de quarantaine regel bij gehandicapte instellingen. De een leeft de regels precies na en de ander gaat er soepel mee om. Bij de ene instelling mag er wel visite ontvangen worden of cliënten opgehaald en terug gebracht, bij andere instellingen weer niet.
Wij wachten nog even af wat het coronavirus gaat doen. Gaat het de goede kant op dan verwachten we dat de regels bij Marjolein ook wel de regels zullen gaan versoepelen.
Z.O.Z. Ich hatte viel Bekümmernis
J.S. Bach heeft veel zorgen gekend in zijn leven. Verlies van banen, broodheren die hem beperkingen oplegden maar vooral ook ziekte en de dood. Op 9 jarige leeftijd werd hij al wees en als hij in 1720 op 35 jarige leeftijd terugkeert van een dienstreis met zijn broodheer blijkt zijn vrouw Maria Barbara te zijn overleden en al begraven. Bach heeft in totaal 20 kinderen gekregen samen met zijn eerste en tweede vrouw. Tien van zijn kinderen bereikten nooit de volwassen leeftijd. Dit waren enorm verdrietige tijden voor hem. In perioden van rouw schreef hij de mooiste religieuze muziek waarin hij God om kracht vroeg het verdriet samen met zijn vrouw en kinderen door te komen.
De tijd van Bach is niet te vergelijken met onze tijd maar dat wij op het moment in een moeilijke en ongewisse periode zitten is wel duidelijk.
Door het Coronavirus komt de dood toch wel erg dichtbij.
Voorzorgmaatregelen, voorzichtigheid en regels naleven wordt ons geboden. Ieder doet op zijn of haar manier haar best om het virus buiten de deur te houden terwijl mensen in de zorg ondanks al deze maatregelen grote risico’s lopen. Ze werken hard om erger te voorkomen en verzorgen de aller ziekste. In weerwil van al hun arbeid overlijden er toch mensen aan dit weerbarstige virus. De voorspellingen over het virus zijn niet al te rooskleurig en de verwachting is dat er nog veel meer mensen deze pandemie niet zullen overleven.
Niet zo gek dat de cantate BWV nr. 21 steeds in mijn gedachten boven komt drijven. Zorgen om het coronavirus, zorgen om de gezondheid van onze geliefden, zorgen om vrienden, zorgen om de wereld. Waar gaan we naartoe met z’n allen?
Klaar staan en elkaar ondersteunen en in de ergste gevallen samen troost zoeken is wat we kunnen doen maar zeker ook de moed niet verliezen
Cantate nr. 21 is heel geschikt als troostmuziek. Vooral het eerste deel ‘Sinfonia’ wordt vaak gedraaid maar neem de tijd om het stuk in zijn geheel te luisteren, het is van ongekende schoonheid.
Ich hatte viel Bekümmernis BWV 21, J.S.Bach – Raphaël Bichon
Een fijn Zwijmel weekend
Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ‘T Pumpke
