Vandaag wordt Prins Philip begraven. De Prins wilde geen staatbegrafenis en no fuss. Een klein beetje jammer is het wel. Engeland kent mooie tradities met veel pracht en praal. Voor mij zou een middagje TV kijken wat er daar in Engeland gebeurd tijdens de begrafenis van Prins Philip zou een welkome afwisseling geweest zijn.
De Prins wordt bijgezet in St. George’s Chapel, maar zodra Koningin Elisabeth overlijdt zullen ze samen in een kleine kapel binnen St. George’s Chapel begraven worden.
Afgelopen week werd de vraag gesteld welke muziek bij de begrafenis van Prins Philip zou klinken. De voorkeur ging uit naar een werk van Händel. Door deze vraag ben ik zelf eens gaan nadenken en zoeken wat passende muziek zou kunnen zijn. G.F. Händel werd door mij te licht bevonden. J.S. Bach vond ik weer te zwaar en te Duits, dat past echt niet bij een Britse Prins.
Uiteindelijk kwam ik bij Edward Elgar uit. Zijn adagio voor viool, harp en orgel is niet specifiek voor een overledene geschreven. Het stuk is vlak voor de eerste wereld oorlog geschreven door Edward Elgar. Een beangstigende en deprimerende periode waar dood en verderf op de loer lagen om zonder willekeur toe te slaan. Het trage langzame tempo klinkt droevig maar door de harp krijgt het toch iets lichtst. Eigenlijk hoop ik op een stuk speciaal gecomponeerd voor Prins Philip. No fuss, het zal er niet inzitten. Ter nagedachtenis aan hem gaan we nu hier naar Edward Elgar luisteren.
