Z.O.Z. Juliette Gréco

Published on door AnneMarie22 reacties

Juliette Gréco, voor mij één en al jeugdsentiment. Zwijmelmuziek waar ik toen maar niet genoeg van kon krijgen. Alleen de radio nog maar tot mijn beschikking was het altijd maar af wachten wanneer ze weer eens te horen was. Tijdens de Top 40 zat ik, liefst alleen, bijna tegen de radio geplakt. Veel later had ik zelf een pick-up maar toen waren de Franse Chansons een beetje over hun hoogte punt heen en heb ik daardoor weinig Franstalige muziek.

Er is al zoveel geschreven over haar leven de laatste dagen dat we nu maar enkel gaan luisteren naar haar.

Parlez – Moi D’Amour

Chanson Des Vieux Amants

Een fijn Zwijmel weekend

Voor meer Zwijmels op zaterdag kijk bij ’t Pumpke

Lange afstandswandeling, 66 km.

Published on door AnneMarie55 reacties

Terwijl de blaren nog zichtbaar zijn is het al ruim een week geleden dat we met de club de uitdaging van 66 km. aangingen. Vanaf het transferium bij Barneveld-Noord zou de wandeling richting Zwolle gaan. De meeste mensen verklaren ons voor gek maar de sporters die van een fijne uitdaging houden zullen het vast herkennen. Een aantal leden houden wel van een flinke uitdaging en helemaal nu de 4-daagse niet gelopen kon worden.

Om 4.45 uur was het verzamelen bij het transferium waar een kofferbak kop koffie klaar stond  verzorgd door een van de leden de uitdaging iets te gek vond. Met 9 man en 4 vrouwen stonden we de koffie naar binnen te werken en te trappelen van ongeduld om te gaan. Gestoken in gele hesjes en omarmd met knipperarmbanden vertrokken we precies 5.00 uur in het donker maar met heel veel zin in de dag.  Dat lopen in het donker was nog wel even een dingetje. Ieder bultje en heuveltje op ons pad werd door mij struikelend genomen. Manier van lopen die in het donker erg onhandig blijkt te zijn. Gelukkig was er iemand met een zaklamp waar ik voor mocht lopen zodat ik wat licht had om te zien waar ik liep. Dat hielp, het geschuifel en gestruikel werd minder.

De eerste rust was in Garderen bij een ander lid van de wandelclub. Daar kregen we koffie en broodjes verzorgd door de dame die ons om 4.45 uur al van koffie had voorzien. Onbeschrijflijk hoe lekker koffie met een broodje in de vroege ochtend na 10 kan zijn. Het zonnetje was ondertussen door gekomen dus werden de broekspijpen van de afritsbroek verwijderd, die zouden alleen maar voor oververhitting gaan zorgen. Nog even een plas en richting Elspeet waar de volgende rust zou zijn.

In Elspeet hadden we de tweede koffie stop maar nu met appelgebak of een wafel met warme kersen. Hier scheen de zon nog volop maar al snel nadat we daar vandaan vertrokken kroop de zon achter de wolken en hebben we hem pas tegen 19.00 uur ‘s-avonds weer terug gezien. Bij de volgende stop in Epe werden de broekspijpen razendsnel weer aan de pijpen geritst. Te koud om met blote benen te lopen. Bij deze rust werd ook de samenstelling van de groep anders. Eén wandelaar stopte na 40 km. en 3 andere dames sloten aan om de laatste 22 km. mee te wandelen naar Zwolle.

Die laatste 22 km. bleken er achteraf 26 te worden. Klein foutje waar je eigenlijk altijd rekening mee moet houden maar niet echt wilt. Een afwijking van 4 km. is best pittig vooral na zo’n lange afstand. De route was nagefietst en toch klopte het niet helemaal. Het vervelende is dat je je instelt op het aantal kilometers dat opgegeven is. Om dan om te schakelen naar meer kilometers is soms lastig maar we waren nu al zover gekomen dat die 4 kilometer er eigenlijk niet meer toe deden. 

Tussen Epe en Zwolle waren nog 2 rusten. Eén in Wapenveld en één ergens bij een pannenkoekenhuis langs een provinciale weg en toen begonnen dus die eindeloze laatste kilometers. Maar dan loop je Hattem binnen en zie je in de verte de Peperbus van Zwolle staan. Eigenlijk schampten we Hattem aan want al snel liepen we richting de rode spoorbrug bij Zwolle waarlangs een voet- en fietspad loopt. Via deze brug en een klein stukje langs het spoor liepen we de binnenstad van Zwolle in. Kwart over 8 zette ik mijn horloge weer stil bij ‘de Belgische Keizer’ in Zwolle. Daar gaven we ons vol overgave over aan een zelf gebrouwen biertje en lieten ons de warme hap prima smaken. 22.45 uur zaten we inclusief mondkapjes in de trein om richting Amersfoort te gaan. Na een overstap richting Barneveld-Noord. Nog even een paar dames afzetten in Barneveld in richting Ede. 00.30 uur stapte ik vermoeid maar tevreden ons huis weer binnen.

Volgend jaar wandelen we van Barneveld-Noord naar Nijmegen. Ik geloof dat het een traditie aan het worden is.

Z.O.Z. Happy Birthday

Published on door AnneMarie47 reacties

Corona blijft ons bezig houden. Eerst minder beperkingen, nu weer meer beperkingen. We moeten het er nog even mee doen totdat er werkelijk een oplossing tegen Covid-19 gevonden is. Het leven krijgt een ander ritme, ongemerkt passen we ons daarop aan en hopen dat de wereld er volgend jaar weer als vanouds uit zal zien. Dat hopen we tegen beter weten in.

Op de groep bij Marjolein heeft het leven ook weer een beetje de normale gang gevonden. Maar wat is er normaal als je medebewoners verloren hebt al voor de corona crisis en tijdens die crisis nog eens 2 medebewoners verliest?  Nadat de Lock-down opgeheven was kwamen er al vrij snel nieuwe bewoners op de groep en niet één maar vier. Ja er was ruimte voor maar bedenk eens dat je net een kamergenoot verloren hebt en na 3 maanden staat er alweer iemand anders bij je op de stoep om in te komen wonen. Amper bekomen van alles wat je overkomen is staan er 4 nieuwe bewoners te trappelen op de stoep.

Gelukkig mocht iedereen weer naar huis om familie te bezoeken. Marjolein en wij hebben daar direct dankbaar gebruik van gemaakt. Ondertussen gingen de aanpassingen en veranderingen op de groep gewoon door. Personeel wat nog ziek was en vervangen werd door flexwerkers, personeel wat op therapeutische basis weer aan het werk ging, zelfs een begeleidster nam afscheid van de groep. Het dagverblijf is nog steeds een no-go aerea voor Marjolein wat wij ten zeerste betreuren maar begrijpen het wel waarom. En knoop in je buik krijg je ervan. Een aantal onderwerpen wil Marjolein nog steeds niets van weten en mag niet besproken worden met haar of in het bijzijn van haar. Dikke stress.

Kauwend op alles wat we voorgeschoteld krijgen pikt Marjolein het ogenschijnlijk goed op terwijl wij zoveel mogelijk de vinger aan de pols houden om het belang van haar gezondheid en welbehagen in de gaten te houden. En ondertussen werd het september, de maand waarin Marjolein verjaard. Dit jaar is  mede door corona een bijzondere verjaardag. We vreesden voor haar leven tijdens de coronacrisis en zie nu. Gisteren was ze jarig en werd ze 40 jaar, alleen dat is al een vermelding waard en vandaag komt ze naar huis om in dit weekend haar verjaardag thuis nog eens dunnetjes over te doen. Dunnetjes want de beperkingen zijn weer opgevoerd en we blijven voorzichtig met haar en met iedereen om ons heen. 

Een fijn Zwijmel weekend

Voor meer Zwijmels op zaterdag kijk bij ’t Pumpke

Was dat nou? Hondenrugzak

Published on door AnneMarie31 reacties 
Honden worden overal mee naartoe genomen. Op de fiets, naast de fiets, wandelend, 
met de auto. Wandelwagentjes, fietsmanden, fietskarren voor honden.
Steeds weer wordt ik verrast door de veelheid aan mogelijkheden.
Onlangs kwam ik een variant van hondenvervoer tegen die ik nog niet eerder
gezien had.

Mijnheer en mevrouw hadden ieder hun eigen hondje op de rug.

Z.O.Z. I Wanna Dance With Somebody

Published on door AnneMarie28 reacties

 Whitney Houston – I Wanna Dance With Somebody

Als dochter van een achtergrondzangeres en in het bezit van een prachtige stem had ze een glansrijke toekomst voor zich. Moeder stoomde haar van jongs af aan al klaar voor een zangcarrière geholpen door het gospelkoor bij de ‘New Hope Baptist Church’.  Whitney zong graag in het koor en bij sommige songs is het duidelijk haar gospel achtergrond te horen. Om ervaring op te doen, te leren met plankenkoorts om te gaan en haar stem verder te ontwikkelen zong ze samen met Mam in nachtclubs. Natuurlijk bleef haar talent niet onontdekt en kreeg ze al vrij jong een planten contract aangeboden. Nadat haar carrière goed van start was won ze al snel diverse prijzen.

Naast zingen had ze een carrière als fotomodel  waarvoor ze veel gevraagd werd. Voor die tijd was haar modellenwerk redelijk bijzonder omdat ze een donkere vrouw was en als eerste op de cover van het tijdschrift Seventeen stond. Naast modellenwerk heeft ze een aantal malen acteerwerk gedaan. Met éém film had ze een groot succes waarmee ze ook een enorme hit scoorde. 

I Wil Always love You – The Bodyguard

Maar het sprookje had geen happy end. Een echtgenoot die het succes van zijn vrouw niet aankon en een Whitney die daar niet goed mee om kon gaan. Ze wilde haar man en dochtertje te veel pleasen en aan de andere kant trokken de platenmaatschappijen, regisseurs en mensen die wat van haar of met haar wilde. Broers, zusters, bijna de hele familie stond op de loonlijst bij Whitney, de druk om te presteren was groot evenals het drugsgebruik van Whitney. Daarbij had ze nog persoonlijke problemen vanuit het verleden. Het werd haar allemaal te veel.

Na de scheiding van haar man Bobby Brown die er uiteindelijk toch kwam probeerde Whitney weer terug te komen maar de glans was eraf. Haar stem had geleden onder het drugsgebruik en het niet goed en voldoende onderhouden van haar zangtalent. Begin 2012 overleed Whitney op 48 jarige leeftijd. Verdronken in een bad van het Beverly Hilton Hotel in Beverly Hills. De doodsoorzaak was waarschijnlijk een hartaanval door gebruik van drugs en verwaarlozing. Een aantal jaren overlijd ook haar dochter en bijna in dezelfde omstandigheden als haar moeder.

Met een schok nam de wereld kennis van het overlijden van Whitney Houston. Al langere tijd gingen de geruchten rond over het drugsgebruik en haar slechte gezondheid en nu was het ondanks alle hoop dat het weer goed zou komen zover. Whitney Houston was niet meer.

Een fijn Zwijmel weekend

Voor meer Zwijmels op zaterdag kijk bij ’t Pumpke

Z.O.Z. / Boek (Terug naar) Cliffrock Castle

Published on door AnneMarie49 reacties
Capercaillie – Coisich A Ruin
Josephine Rombouts vertrekt met haar gezin naar Schotland. Ze ontvluchten het 
gehaaste Den Haag om op een schiereiland in Schotland een rustiger leven op te 
bouwen.
Financieel is de nood hoog en mede daardoor gaat ze als Housekeper werken op 
Clifrock Castle.
Met veel bravoure werkt ze zich door haar proeftijd met behulp van een oud boek 
over Housekeeping ergens gevonden in het kasteel.

Naast houskeeping leert ze zichzelf op de Engels/Schotse manier van communiceren 
aan.
Vragen worden niet gesteld evenmin als opmerkingen geplaatst. De Hollandse 
directheid moet ze afleren en wennen naar de wensen en verwachtingen van 
haar kasteelvrouwe en kasteelheer waarom gevraagd wordt en wat de opdracht is.
In het dagelijkse Schotse leven gaat het qua communicatie er bijna het zelfde aan toe 
als op het kasteel.

Het gezin Rombouts maakt vrienden op het eiland en leert de gewoonten en het 
harde leven op het schiereiland kennen en waarderen.
Door haar werk op het kasteel en de bevordering van Housekeper naar 
Personal Assistent raakt ze verzeild in meerdere werelden. Van Jan met de Pet tot 
bijna in de hoogte klasse waar het op elk niveau begint te wringen. Ze behoort toch 
niet bij de hoogste klasse en de lagere klassen beginnen haar kijken met argus
ogen aan te kijken. Hoeveel invloed heeft haar buurvrouw op het dagelijks 
leven op hen?

Naast een inkijkje op het harde leven van Schotland leert ze ons een stuk over de 
geschiedenis van het land. Hoe de Clans hun land af hebben moeten staan aan 
de rijken van vooral de Engelsen. Over de jagers die in opdracht van de landheren
flora en fauna beheren.

Het boek gaat over een modern Downton Abby waar de zeer rijke landvrouw het 
voor het zeggen heeft. 
Josephine Rombouts vertelt met passie, precisie en gevoel voor humor over haar 
tijd op Cliffrock Castle.
Deel l 'De weg naar Cliffrock Castle' heb ik niet gelezen om de eenvoudige 
             reden dat ik niet wist dat het er was.
Deel ll en lll sluiten naadloos op elkaar aan. Heb je deel ll gelezen dan wil 
                       je deel lll  er gelijk achteraan lezen.

Een fijn Zwijmel Weekend