De hele week J.S. Bach in de hoofdrol. Af en toe kwam er nog een andere componist langs maar de hoofdmoot was toch wel Bach. Brieven aan Bach, weetjes, bijzondere uitvoeringen van zijn muziek, alles werd uit de kast gehaald om de luisteraar te verwennen. Behoorlijk wat printscreens zijn toegevoegd aan mijn fotoalbum, voor later. Voor één keer zal ik jullie nog vervelen met J.S. Bach daarna laten we hem een tijdje met rust want over niet al te lange tijd moet hij weer aan de bak, kerstdagen enzo. De langste dag nadert al met rasse schreden en dan begint zeker voor mij alweer het aftellen naar kerst.
Deze keer gaan we niet naar zang luisteren maar naar een suite met dwarsfluit in de hoofdrol. Naar mijn idee een lichtvoetig, vrolijk stuk waar bijna iedereen naar kan luisteren. Verbeeld je dat Berdien Stenberg de dwarsfluit bespeelt, denk niet aan Bach en het moet lukken. Veel luister plezier.
Suite in B Minor, BWV 1067: Polonaise – Emmanuel Pahud
Aanstaande week is het Bachweek bij NPO4 met als hoogtepunt en afsluiter de top 77 van J.S. Bach. Deze week kregen we natuurlijk al een voorproefje van wat er staat te gebeuren. Aan mij kun je het wel kwijt hoor. Van Carine Lacor kregen we bijzondere uitvoeringen van Bach te horen. Sommige waren zo bijzonder dat ik ze jullie graag bespaar zo bijzonder. Eén sprong er toch wel tussenuit en dat was de Orgel Sonate No 4. BWV 528. Niet te zwaar, eens wat anders dan een cantate en gelukkig kon ik de uitvoering vinden die bij NPO4 gedraaid werd.
Iedereen die wel eens wat bij You-Tube opzoekt of beluisterd weet dat je vanzelf een volgend stuk voorgeschoteld krijgt. Vaak iets wat je al eerder eens beluisterd hebt maar soms komt er iets nieuws langs. Nadat Marie-Clair Alain de laatste tonen had laten klinken kwam er een pianobewerking van Sonate No. 4 door Víkingur Ólafsson tevoorschijn. En wat scherts mijn verbazing, stiekem vind ik deze uitvoering nog mooier. Nee het is niet de originele versie maar dat hoeft niet altijd. Luister zelf maar en mocht je interesse hebben, ik kan je de Bachweek bij NPO4 van harte aanbevelen.
Organ Sonata No. 4 in E Minor, BWV 528: II Andante – Marie-Claire Alain
Víkingur Ólafsson – Bach: Organ Sonata No. 4, BWV 528: II Andante
Ja ja, dames en heren, wij leven ook nog.
Hadden jullie wel verwacht natuurlijk maar we kregen niet de kans om een teken van leven te geven.
En hoe komt dat nou dat wij ineens wel aan het woord komen?
Drie keer raden.
Anne heeft eindelijk weer een doel............. een wandeldoel wel te verstaan.
We wandelden wel hoor in coronatijd, onze zooltjes beginnen alweer mooi dun te worden maar het was zo doelloos.
Linksaf, rondje bos. Rechtsaf, rondje dorp. Rechtsaf en gelijk weer rechtsaf, rondje richting rioolzuivering en verder kwamen we eigenlijk niet.
O ja, Linksaf en gelijk weer rechtsaf richting hei en dat was het wel.
Afgelopen maandag sprak ze iemand van haar wandelkluppie en die vroeg of Anne ook weer mee ging in september, de jaarlijkse lange tocht wandelen.
Van Voorthuizen naar Nijmegen dit jaar, dik tegen de 60 km. op één dag.
Gelukkig zijn ze lid gebleven van dat kluppie, om de moed erin te houden denken wij. Ons begon de moed tenminste al aardig in de schoenen te zakken. Het merendeel van de tijd stonden we daar maar in de kast.
Het was ook wel een barre tijd hoor.
Maar dat betekent wel dat ze aan de bak moet. Trainen, trainen en nog eens trainen en niet 5 km. per dag
maar om te beginnen maar weer eens een km. of 20 en dan opvoeren naar zo'n 40 km. per dag.
Of ze het gaat redden is nog wel even de vraag.
Rugklachten spelen nog steeds met de regelmaat van de klok op, wij denken dat ze teveel op haar rug op de bank heeft gezeten, haken, haken en nog eens haken.
Oke, er kwamen wel leuke dingen uit haar haaknaald tevoorschijn maar wij hebben er genoeg van de gepriegel.
Oh ja, golfen deed ze ook nog maar dan gaan die kakkers van een golfschoenen mee en of dat nou zo goed is voor je rug weten we ook niet. We vragen het ons af.
Kortom, WIJ willen wel weer eens voor een fikse wandeling uit de kast komen.
Na dat gesprekje van maandag ziet het er voor ons veelbelovend uit. De nageltjes zijn geknipt, de eeltplekje geveild, de voorbereidingen zijn dus volop in gang plus een afspraak met de fysio.
Er wordt serieus werk van gemaakt.
De eerste opwarmer staat voor aanstaande zaterdag gepland.
Nog 2 nachtjes slapen.
Podium Witteman is weer met zomerreces. Veel te vroeg naar mijn zin maar iedereen moet weer opladen, inspiratie opdoen om in de herfst weer te kunnen knallen en ons te verrassen met nieuwtjes, weetjes en vooral mooie muziek.
Een van de vaste rubrieken bij Podium Witteman is Mike Boddé. Mike blijkt al een behoorlijke televisie carrière te hebben gehad voordat hij bij Podium Witteman terecht kwam. Ik ken hem alleen van Podium Witteman en vrees dat ik wel het een en ander gemist heb. Met Mike is altijd weer een verrassing waar hij mee komt. Soms serieus, soms lachwekkend maar hij heeft altijd wel iets bijzonders te vertellen en/of te laten horen.
Mike Boddé is van oorsprong een jazzpianist en daardoor altijd verrassend in zijn pianospel. Het ligt er niet dik bovenop maar iedere keer kom je weer iets jazzyachtigs tegen. In een van de uitzendingen speelde hij een improvisatie op een Sarabande van Bach. Bij Bach gaat mijn antenne sowieso al gelijk rechtop staan dus ik zat er helemaal klaar voor en hij stelde niet te leur. (Doet hij eigenlijk nooit)
Een heerlijk, fijngevoelig stukje muziek waar iedereen zichtbaar van genoot. Mike maak een CD vol met dit soort improvisaties. Fantastische muziek bij een glaasje wijn op de late avond.
Mike Boddé – Improvisatie op Sarabande van J.S. Bach
In mijn notities staat dat de Clarinotts tot op heden 21-09-2018 niet te vinden zijn op You-Tube. Het origineel is met zang, maar niet iedereen houdt van klassieke zang. Toch wilde ik het graag laten horen omdat het zo’n wonderschoon trio is. Inmiddels heb ik het wel op YouTube gevonden dus wat let me nu nog.
Soave sia il vento komt uit de opera ‘Cosi fan Tutte’ van Wolfgang Amadeus Mozart. Een opera vol intriges. Twee jonge officieren zijn verloofd. Een vriend van hen beweerd dat alle vrouwen ontrouw zijn als zij voor langere tijd op zee zijn. Daar geloven de heren niets van en zullen de proef op de som nemen. Het schip vertrekt en de verloofdes met de oudere vriend zwaaien ze uit en wensen dat ze een behouden vaart zullen hebben (trio). De verloofdes weten niet dat ze in werkelijkheid achter blijven en verkleed als Albanezen de dames opnieuw proberen te verleiden. De verleidingen en intriges lopen hoog op maar uiteindelijk komt het (natuurlijk) allemaal goed.
Soave sia il vento – The Clarineotts
Voor diegene die het duet tussen de dames en de oude vriend wel aan durven als de heren naar zee varen. Hoor de wind zachtjes waaien als de officieren vertrekken. Dan zetten de achterblijvers in en bezingen hun zorgen en wensen voor een behouden vaart.
Vandaag wordt Prins Philip begraven. De Prins wilde geen staatbegrafenis en no fuss. Een klein beetje jammer is het wel. Engeland kent mooie tradities met veel pracht en praal. Voor mij zou een middagje TV kijken wat er daar in Engeland gebeurd tijdens de begrafenis van Prins Philip zou een welkome afwisseling geweest zijn.
De Prins wordt bijgezet in St. George’s Chapel, maar zodra Koningin Elisabeth overlijdt zullen ze samen in een kleine kapel binnen St. George’s Chapel begraven worden.
Afgelopen week werd de vraag gesteld welke muziek bij de begrafenis van Prins Philip zou klinken. De voorkeur ging uit naar een werk van Händel. Door deze vraag ben ik zelf eens gaan nadenken en zoeken wat passende muziek zou kunnen zijn. G.F. Händel werd door mij te licht bevonden. J.S. Bach vond ik weer te zwaar en te Duits, dat past echt niet bij een Britse Prins.
Uiteindelijk kwam ik bij Edward Elgar uit. Zijn adagio voor viool, harp en orgel is niet specifiek voor een overledene geschreven. Het stuk is vlak voor de eerste wereld oorlog geschreven door Edward Elgar. Een beangstigende en deprimerende periode waar dood en verderf op de loer lagen om zonder willekeur toe te slaan. Het trage langzame tempo klinkt droevig maar door de harp krijgt het toch iets lichtst. Eigenlijk hoop ik op een stuk speciaal gecomponeerd voor Prins Philip. No fuss, het zal er niet inzitten. Ter nagedachtenis aan hem gaan we nu hier naar Edward Elgar luisteren.
Edward Elgar – Sospiri op. 70 – Adagio for Strings, harp and organ
Satur9 bedacht een uitdagende Challenge. Dertig weken lang een foto inzenden volgens opdracht. Mocht je zin hebben klik hier en doe mee aan deze uitdaging.
Week 12 is de opdracht: Bokeh
2019 was mijn bokehjaar. Uhh denk je nu waarschijnlijk. Ja in 2019 ben ik redelijk fanatiek aan het fotograferen geweest. Fotograferen is bijna een 2e natuur geworden maar in dat jaar heb ik een aantal fototechnieken uitgeprobeerd waaronder bokeh. Door corona is het nogal in de versukkeling geraakt. Het wachten is op code groen zodat we weer mogen en kunnen doen wat we graag willen. Er op uit gewapend met fototoestel het land in en de grens overtrekken. Dat jaar heeft wel wat mooie bokeh plaatjes opgeleverd.
Satur9 bedacht een uitdagende Challenge. Dertig weken lang een foto inzenden volgens opdracht. Mocht je zin hebben mee te doen klik hier en doe mee aan deze uitdaging.
Week 11 is de opdracht: Brievenbus
Deze brievenbus kwam ik nog niet eens zolang geleden tegen. We maakten een wandeling om ransuilen te gaan bewonderen aan de rand van een woonwijk.
De ransuilen waren bewonderd en gefotografeerd, niet een keer maar wel 20 keer vastgelegd op de gevoelige plaat. In eerste instantie was het de bedoeling om met de bus terug te gaan. Toen we uit gefotografeerd waren moesten we beslissen wat te doen. Naar het busstation om de bus te pakken was zeker nog zo’n 4 km. lopen. Als we die 4 km. richting huis zouden lopen bleef er waarschijnlijk nog maar een km. of 3 over die extra gelopen moest worden om thuis te komen.
De keuze was snel gemaakt. We gaan wandelen!!! Op die wandeling terug kwamen we deze brievenbus tegen naast jawel een oude telefooncel. Deze mensen zijn verzot op Engeland en rood.
Goede vrijdag herdenken we dat Jezus gekruisigd en gestorven is. Het Stabat Mater, het middeleeuwse gedicht over de rouwende moeder die bij het kruis van haar overleden zoon staat is DE muziek passend bij deze dag.
Veel componisten hebben muziek geschreven voor het Stabat Mater. Het gedeelte wat we nu gaan horen uit het Stabat Mater van Dvorak is pittig, donkere heftige muziek maar o zo mooi. De componist heeft intens meegeleefd met Maria aan het graf van haar zoon. Het Stabat Mater, voor Maria en alle moeders die een kind(eren) hebben verloren.
Vanaf maart 2011 heeft Melodyks.wordpress.com al een foto-uitdaging. Zij geeft iedere week een tegenstelling die je moet laten zien d.m.v. een foto. De tegenstelling van deze week puzzelen Wil je meer oplossingen bekijken klik dan HIER
