Vanaf maart 2011 heeft Melodyk.nl al een fotouitdaging.
Zij geeft iedere week een tegenstelling die je moet laten zien d.m.v. een foto.
De uitdaging van deze week is Offensief – Defensief
Wil je meer oplossingen bekijken klik dan HIER
Een gewone zaterdag in september
Eindelijk is het zaterdag 28 september. De gevreesde, geliefde en meest memorabele zaterdag van september dit jaar.
Na de echtgenoot nam deze dag een tweede (oud) collega afscheid om met pensioen te gaan. Volgens oud gebruik worden alle memorabele dagen breeduit gevierd zodat deze dag ook met veel elan gevierd moest worden.
Een heerlijk weerzien van oud collega’s en hun echtgenoten. Bijna allemaal jongens van de koude grond, niemand vanuit een gespreid bedje en dat schept een band, evenals het feit dat alle kinderen de deur uit zijn en kleinkinderen de grootste gespreksstof vormen. Wij hebben geen kleinkinderen maar wij hebben wel onze oudste beperkte dochter, die er overigens ook bij was. Zij blijft de gemoederen bezig houden, naast onze tweeling. Het gemis aan gespreksstof over kleinkinderen wordt vanzelf opgevuld.
Alles en iedereen moet even bijgepraat worden. Omdat bijpraten nooit lukt op zo’n feest, daar heb je wel enkele dagen voor nodig worden er afspraken gemaakt om thuis verder te praten. Banden aan halen van oude vriendschappen. Vriendschappen die vanaf het begin ontstaan zijn en nu door pensioen en andere banen dreigen te verwateren.
We hebben allemaal het nodige meegemaakt en daar willen we toch graag nog een keer uitgebreid op terug komen.
Terug naar huis pink ik haast ongemerkt een traan weg.
Dit was fijn en had ik niet willen missen maar van mijn wandelkluppie waren ze deze zaterdag wandelend van Barneveld naar Amsterdam, 60 km. en daar had ik ook zo graag bij willen zijn. Samen met een collega wandelaar heb ik de wandelkalender van de club gemaakt. Ik heb het zelf gepland maar de datum was niet in mijn agenda te passen. Een andere keer maar weer.
Niet meer aan denken. Volgend jaar ga ik gewoon mee. Er staat tenslotte niemand op de nominatie om met pensioen te gaan.
Dat waren er 2 op een dag maar er was nog meer. Een uitnodiging waar ik graag gehoor aan had gegeven. De Burgers Zoo dag met Melody en haar genodigden, een blogfeestje. Zult u misschien denken dat is toch niet zo belangrijk. Nee dat is het niet maar wel heel gezellig en toch ook weer die band met mensen met een gezamenlijke interesse en hobby.
De dag is voorbij en ik kijk met plezier en weemoed terug op een mooie en fijne zaterdag in september.
Volgend jaar hoop ik dat september 6 zaterdagen heeft.
Z.O.Z. Herfst
Maandag 23 september is de herfst weer begonnen. Donkere dagen met veel wind en regen. Regenbuien waar soms al natte sneeuw in zit.
Tot nu toe valt het nog wel mee met het regenachtige weer en dat komt veel mensen hier op de Veluwe goed uit. Vooral de fotografen en filmers komt het goed uit want de bronsttijd van de edelherten is al bijna 2 weken bezig. Nog zo’n kleine 2 weken en de bronst is alweer voorbij.
Beetje een hype begint het ondertussen wel te worden. Verbazend veel mensen trekken er vroeg in de ochtend of tegen zonsondergang op uit om de edelherten tijdens de bronst te bespieden.
Anderhalve week geleden ben ik met echtgenoot en een vriendin onder begeleiding van een boswachter ook wezen kijken.
Het voelde een beetje als op safari gaan in een vreemd land terwijl het maar een half uurtje fietsen bij ons vandaan was.
Op zoek naar herfstmuziek kwam ik dit filmpje tegen en vond het eigenlijk wel heel toepasselijk. De muziek bij het filmpje is heerlijk rustgevend.
Het filmpje waarop een roedel herten te zien is, is uit 2016 en niet van mijzelf. Het is gemaakt op de Wildbaan in de Hoge Veluwe maar met een beetje geluk kun je de burlende herten ook buiten de Hoge Veluwe tegenkomen.
Geniet van het geluid van de burlende- en vechtende edelherten met typische filmmuziek er onder.
Bronst edelherten – Hoge Veluwe 2016
Een fijn Zwijmel weekend en voor meer zwijmels kijk bij
Fotouitdaging: Donker – Licht
Vanaf maart 2011 heeft Melodyk.nl al een fotouitdaging.
Zij geeft iedere week een tegenstelling die je moet laten zien d.m.v. een foto.
De uitdaging van deze week is Donker – Licht
Wil je meer oplossingen bekijken klik dan HIER
OMG – Herdenking Ginkelse heide Ede
Zo dicht bij huis de herdenking van Operatie Market Garden je kon er echt niet omheen. Al weken keek ik er naar uit en werden we er op geattendeerd en bromt en gonst het door de lucht.
Parachutisten uit diverse NATO landen maken een oefensprongen.
Vluchten boven Oosterbeek en Heelsum, we krijgen het allemaal mee hier in Ede.
Vandaag was het dan zover, de herdenking op de Ginkelse heide.
Vanmorgen om 8.00 uur zaten we al op de fiets richting de hei. Vroeg genoeg om de grootste meute mensen voor te zijn en zonder al te veel oponthoud bij de plaats van bestemming te komen.
Prinses Beatrix en Prins Charles hebben we niet gezien. Onze post was daar waar we niet tegen de zon in hoefden te fotograferen en waar we zo veel mogelijk van de parachutisten mee konden krijgen.
Verrassend genoeg zaten we ook bijna eerste rang wat betreft te helikopters.
Er waren ontzettend veel mensen op de been, waar we overigens niet zo heel veel last van hebben gehad. Alleen de rij voor de koffie was wat aan de lange kant maar de koffie hebben we na een beetje geduld toch gehad.
Aan het begin van de middag hing er een grote stofwolk over de heide. Parachutisten, laaghangende helikopters en mensen die zich constant verplaatsten van hot naar her deden veel stof op waaien.
Wat mij naast de herdenking en de demonstratie opviel was dat er zoveel mensen de moeite hebben genomen om er wat moois van te maken. Gekleed in militair tenue of in de jaren 40 stijl genoot iedereen van de herdenking 75 jaar bevrijding.
Zelfs Winston Churchill was met Prins Charles afgereisd vanuit Great Brittain en liet zich maar al te graag fotograferen.
Ook mee genieten van herdenking Operatie Market Garden op deze fantastische nazomer dag?
Klik dan HIER voor het fotoalbum
Z.O.Z. Drive
Ric Ocasek, oprichter en zanger van ‘The Cars’ is zondag 15 september overleden op 75 jarige leeftijd. The Cars!!!!!! Er gingen weer allerlei bellen rinkelen. The Cars, dat was in de jaren 80 en 90 een band die je regelmatig op Sky Radio hoorde. In Amerika hebben ze jaar naar jaar hits gescoord, de bekendste hit in Nederland was wat mij betreft ‘Drive’
Het toeval wil dat ‘Drive’ toevallig niet door Ric Ocasek gezongen wordt maar door de drummer van de band. De plaat hoor je nog regelmatig langs komen op Sky Radio.
Wat hem voor mij extra bijzonder maakt is dat hij na de terreuraanslag van 11 september 2001 in New York, Amerika vaak te horen was. Of het bewust gebeurde weet ik niet maar toepasselijk vond ik de muziek wel.
Ik kan het me nog goed herinneren die dag. Ik had het nieuws net op de radio gehoord toen mijn zoon belde, waar hij was weet ik niet meer maar hij brulde door de telefoon: Mam zet de TV eens aan, er is een terreur aanslag in Amerika. Een vliegtuig heeft zich in één van de Twin Towers geboord.
Ik kon op TV nog net zien dat er een tweede vliegtuig zich in een wolkenkrabber boorde. Het verbaasde me toen ook al dat er ergens camera’s waren die alles registreerden en uitzonden.
Ik voel nog bijna de paniek en ontzetting die me in bezit namen bij het zien van de afschuwelijke beelden en het was nog niet voorbij, er volgden nog meer toestellen die gebruikt werden om een aanslag te plegen.
De wereld stond op zijn kop. Vliegtuigen gebruikt voor een terreur aanslag, zoiets was nog nooit gebeurd.
Mensen die in paniek uit wolkenkrabbers sprongen om aan de vlammen te ontkomen.
Telefoongesprekken van slachtoffers die voor de laatste keer naar hun geliefden belden.
Brandende flatgebouwen waarvan er één de zelfde dag al instortte en/of later afgebroken moesten worden omdat ze zwaar beschadigd waren
Zoveel paniek en chaos, zoveel slachtoffers en gewonden.
Onder de slachtoffers waren niet alleen bewoners of mensen die in de wolkenkrabbers werkten maar ook brandweerlieden en politiemensen die als eersten te hulp waren geschoten. Evenals voorbijgangers en andere helden die wilden redden wat er te redden viel zijn bij de aanslag omgekomen.
Alles is tot op de bodem uitgezocht wie de daders waren en wie de slachtoffers.
Tot op de dag van vandaag zijn er nog ruim 1500 slachtoffers niet geïdentificeerd.
Drive – The Cars
Een fijn Zwijmel weekend en voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij Melodyk.nl
6WMB – Afval
L.O.Z. Spiderman
Limerick op zondag is een idee van Melodyk.nl
Even over de wc pot vegen
Kom ik dit vieze joekel tegen
Doe het in mijn broek
Groteske bezoek
Kan nu met mij de vloer aanvegen
Z.O.Z. Air on the G String
Het duurde lang maar zo langzamerhand begin ik toch moe te worden van de zomer.
Veel gewandeld en veel buiten spelen begint zijn tol te eisen.
Vandaag wilde ik de Z.o.Z. overslaan maar ik weet al wat gaat gebeuren.
Zie ik al de andere zwijmels langs komen en dan moet er op het laatst toch nog een zwijmel uit.
Over deze zwijmel is al het nodige gezegd in het vorige Zwijmelblog.
Voor vandaag wil ik de enige echte Air van J.S. Bach laten horen, hij verdiend tenslotte een ere plaats in mijn Zwijmel op Zaterdag.
Voor diegene die het ondertussen wel weten Air gespeeld op de klassieke gitaar.
Duidelijk hoorbaar waar het over gaat en gevoelig gespeeld door Per-Olov Pendreng
Hier in volle glorie het overbekende Air van J.S. Bach
Kijk ook naar het filmpje hoe de noten gespeeld worden.
Leuk om naar te kijken.
Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij Melodyk.nl
Terug naar mijn eigen bos
Druk met vakantie vieren, we waren overal en nergens. Vorige week bijvoorbeeld een paar dagen in Limburg. Een dag naar Maastricht en 2 dagen wandelen, wandelen door de bossen nabij Gulpen en een dag in de buurt van Simpelveld.
De tocht bij Gulpen had echtgenoot opgezocht bij www.routeyou.nl.
De tweede dag een wandeltocht bij Simpelveld uitgezet door de KNWB. Verwend door de wandeling van de dag ervoor vonden we de wandeling bij Simpelveld wat minder. Ach laat ik niet zeuren, het was prachtig weer en de route was prima aangegeven.
Vrijdag trokken we alweer richting huis. Halverwege de route even Venlo aangedaan voor een kop koffie. Toen we maandag naar Euverem trokken kwam er geen enkel restaurant onderweg voorbij waar we koffie konden drinken en dat is best jammer want af en toe koffie drinken langs de route hoort wat ons betreft nu eenmaal bij reizen.
Venlo dus in voor een kop koffie. Genietend van het zonnetje en de koffie met Limburgse vlaai besloten we om maar een paar vlaaien mee naar huis te nemen. Mijn verjaardag zou de volgende dag gevierd worden en kopen gaat 10 x sneller dan zelf maken.
Daar is geen wiskunde voor nodig om het sommetje van tijdsbesparing uit te kunnen rekenen.
Na het feestweekend hadden we maandagochtend tegen half 12 de laatste brokstukken van mijn verjaardag opgeruimd en keken we elkaar aan. Wat dacht jij, zullen we maar weer eens? Stukje wandelen? Oké? Waar gaan we heen? Richting hei, kijken naar het nieuwe monument? We waren het snel eens, richting heide kijken naar het nieuwe monument ter herdenking van 75 jaar bevrijding.
Een vast omlijnd plan hadden we niet, dat hoeft thuis ook niet. De grote paden in het bos kennen we wel en de kleinere paadjes komen altijd uit op de grotere paden. We vinden de weg altijd wel in het bos rondom onze woonplaats.
Na een paar kilometer wandelen realiseer ik me ineens dat ik hier wel heel erg relaxed wandelde. Het voelt als mijn eigen bos. Dit had ik het nog nooit zo ervaren. Tussen bomen, varens en struiken, baggerend door het zand en soms bijna enkels brekend op de te grote keien voelt het als thuiskomen in het eigen bos.
Echtgenoot mopperde nog even dat hij nooit wild zag waardoor ik daar ietwat geïrriteerd op reageer. In mijn bos kom je echt wel wild tegen. Je moet alleen geduld en wat geluk hebben. Soms zie je niets en soms kom je van alles tegen.
Hij was aan zijn bammetje toe denk ik.
Nadat we in de trekkershut ons broodje hadden gegeten trokken we weer verder. Nog geen kilometer verder staat er ineens een ree halverwege het maisveld naar ons te kijken.
Psst, kijk daar. Zie je nou wel, WILD. De ree bleef naar ons staren totdat ze er genoeg van had en de mais weer in stapte. Weg was ze.
Hoogstens 2 km. verder stond een enorme stier in een poel te drinken.
Hij kreeg ons in de gaten en keek door het gebladerde in onze richting.
Na een paar minuten stapte ook hij maar op want er gebeurde niets. Net zo min als de stier bewoog, bewogen wij ook niet.
De poel waar hij uitkwam was dermate leeg dat de vissen bijna met de ruggen boven water zwommen. Waarschijnlijk was het in het midden wel dieper zodat ze zich terug konden trekken maar wij zagen meerdere vissen ruggen en -bekken. Het leek wel of ze van de lissen aan het eten waren.
Daarna zijn we in gestrekte draf verder gegaan. Het monument wachtte op ons. Nogal wat mensen hadden hetzelfde plan opgevat. Met al die mensen er omheen kun je geen mooie foto’s kon maken. Daar zal ik nog een keer voor terug moeten.
Ondertussen hadden we al behoorlijk wat kilometers gewandeld en besloten we via een kleine omweg richting huis te gaan. Wild en het monument gezien, de nodige kilometers door ons eigen bos gesjouwd. We waren weer helemaal thuis.
