Een Sinfonia komt uit de vroeg Barok periode en is een instrumentaal stuk voorafgaand aan een opera een suite of een cantate. De Sinfonia veranderde in de loop van de tijd van kort naar langer en van een paar instrumenten naar een compleet orkest.
Solo's van instrumenten of vocale stukken kwamen er niet in voor ook later niet.
Het interessante aan een Sinfonia is dat het een intro of ouverture is voorafgaand aan het stuk dat komen gaat. Sinfonia is eigenlijk een voorloper van de ouverture en werd later een zelfstandig orkestwerk.
In de 16e eeuw was een Sinfonia voornamelijk om de aandacht van de luisteraar, de kerkgemeente te krijgen zodat ze stil werden en zich konden richten op wat de componist te vertellen had.
J.S. Bach heeft diverse Sinfonia geschreven. Of hij die tot stilte manende Sinfonia echt nodig had?
Zijn cantate's/orgelwerken lijken me vanaf het begin voldoende aandacht te hebben gehad.
Sinfonia's van Bach laten altijd duidelijk een tip van de sluier horen. Melodiën, thema's het is vaak terug te vinden in zijn Sinfonia.
En dat vind ik nu juist zo mooi\spannend aan zijn Sinfonia's. Je herkent het en ook weer niet met als resultaat dat je je afvraagt wat was dit ook weer en blijft luisteren.
Nu is dit niet een van zijn bekendste Sinfonia maar wel een vrolijke en met een lekker ritme. Een fijn stukje muziek om de dag mee te beginnen. Een bekendere Sinfonia is Z.O.Z. Ich hatte viel Bekümmernis. Beetje zwaar maar wel een hele echte die gelijk om aandacht vraagt voor de cantate die volgt.
Ach het is alweer september. De zomer bijna voorbij, nog wat mooie nazomerse dagen te gaan. Genieten zoveel je kunt want na september gaan we toch echt de herfst in. Afscheid nemen van de zomer, hebben we wel zomer gehad? Ja een ouderwetse natte zomer. De natuur heeft zijn hart op kunnen halen en deed zijn best om zich van zijn mooiste kant te laten zien. Groen, zo groen is het jaren niet geweest in de zomer en bloemen, heel veel bloemen. Ondanks het te weinig aan zonnige dagen hebben we stiekem toch wel genoten van deze zomer.
Vandaag eens een mars. Afgelopen week hoorde ik hem weer eens na lange tijd, Mars der Medici en als vanzelf stond ik keihard mee te fluiten in de keuken. Die goede oude tijd, de fanfare liet met regelmaat van zich horen. Wie een instrument wilde leren spelen kwam al snel terecht bij de fanfare. Ze zijn er nog wel maar hebben het moeilijk, nieuwe leden zijn bijna niet te krijgen. Niet veel mensen willen nog in een orkest spelen. Te intensief misschien? Minstens één avond in de week oefenen en als het enigszins mogelijk is in het weekend spelen, ergens lopen in het land of anders op het eigen terrein oefenen. Spelen en marcheren tegelijk. Tegenwoordig gaan fans eerder naar een festival om een zanger of groep te zien en te horen. Destijds hadden we op dat gebied niet zoveel en was een fanfarekorps iets waar we voor de straat op gingen om te kijken en luisteren. Mars der Medici kwam meestal wel een keer voorbij, als je tenminste op de goede plek langs de kant van de weg stond en anders had je pech en moest je achter de muziek aan.
Officieel is dit concert voor 2 klavecimbels maar die hoor je niet veel meer. Een klavecimbel heeft een nogal indringend typisch geluid. De piano wordt nu veel gebruikt bij composities voor klavecimbel hoewel daar net zo goed een orgel voor gebruikt zou kunnen worden. Een orgel heeft ook weer zijn beperkingen en wordt maar door een kleine groep liefhebbers bespeeld.
De piano zoals hij nu is was er in de tijd van J.S. Bach nog niet. De pianoforte, voorloper van de piano was toen al wel in ontwikkeling en J.S. Bach moet er van geweten hebben. De composities voor klavier was misschien wel bedoeld voor deze pianoforte. Niemand kan het met zekerheid zeggen. Tegenwoordig wordt vaak een vleugel gebruikt voor zijn klavier composities en een vleugel heeft weer het meeste weg van een pianoforte. Bach zal er waarschijnlijk geen probleem hebben met de uitvoeringen van tegenwoordig.
Concerto for Two Keyboards in C Minor, BWV 1060 II, Largo ovvero adagio
Al eerder hebben we naar een gedeelte van dit pianoconcert kunnen beluisteren. Toen was het een vlotter gedeelte van het concert. Het allegro wat me een nacht lang uit de slaap heeft gehouden. Mocht je behoefte hebben aan een wat meer tempo en vrolijkheid luister dan ook deze Z.O.Z. Opgewekte slaap
Gaan we op vakantie, niemand weet het. Ons besluit staat vast, nee wij gaan niet op vakantie. Waar moet je naartoe. Hittegolven, bosbranden, coronahaarden, coronavrijbewijzen en pubers die er zomaar oplos slaan. Nee wij gaan niet op vakantie. Laat ons maar in Nederland een beetje rond dobberen. Nog een jaar thuis blijven is geen probleem. Saai, misschien maar wel zo rustig.
Muziek, zolang ik me kan herinneren heb ik er van gehouden. Een vader die zong en gitaar speelde en met hem een aantal familieleden die musiceerden is het me waarschijnlijk met de paplepel ingegoten. Helaas heb ik niet het genoegen gesmaakt om op jonge leeftijd een instrument te leren bespelen. Op 20 jarige leeftijd heb ik een orgel gekocht en heb les genomen.
Jaren van muzieklessen en genieten van het spelen konden niet voorkomen dat er een einde aan kwam. De kindertjes dienden zich aan en ik heb het laten versloffen. Het waren tropen jaren. Drie kinderen in 17 maanden tijd vraagt om andere prioriteiten. Achteraf zo jammer maar mijn muzikale talent was niet opgewassen tegen zoveel kinder zorg en -werk.
Een kleine redding kwam van mijn vriendin. Samen zijn we naar een koor gegaan waar we jaren gezongen en genoten van alle muziek die we mee uit mochten voeren tijdens Kerst- en Paasdagen. Ook daar kwam weer een einde aan.
Het leven ging door maar muziek bleef altijd op de achtergrond, waar ik ook was of wat ik ook deed. Veel te vroeg naar mijn zin kwam er een einde aan mijn werkzame leven op kantoor. Zoekend naar een nieuwe balans was daar gelijk weer de muziek die zich opdrong aan mij. Was het wel opdringen? Vast niet, ik kreeg er alleen meer tijd voor.
Inmiddels is muziek luisteren bijna een eerste levensbehoefte geworden. Een paar dagen zonder muziek voelt als een gemis. Soms wordt ik zo door muziek in beslag genomen dat de wereld maar even moet wachten, niet eens opgemerkt wordt. Is het niet heerlijk, jezelf verliezen in muziek?
Ontdaan door het overlijden van Peter R. de Vries zit ik achter mijn computer dit blog te schrijven. Het is niet te bevatten dat in Nederland iemand om zijn uitspraken of daden zomaar in koelen bloede neergeschoten kan worden. Onze rechtstaat wankelt, het recht van de sterkste lijkt te zegevieren.
Met zijn dood verliezen we een uniek mens. Lang niet door iedereen geliefd maar hij betekende voor veel mensen hun enige hoop. Hoop op antwoorden, hoop op gerechtigheid, hoop op eerherstel, hoop op bevrijding uit de gevangenis. Met zijn misdaadjournalistiek heeft hij zaken opgelost die anders onopgelost waren gebleven. Wie moet en kan het nu van hem overnemen? Er moet toch iemand zijn die al deze mensen opnieuw hoop kan geven.
Persoonlijk had ik verder niet zoveel met hem, hij was er gewoon. Het idee dat hij tegen alle stromen opzwom en met ontknopingen en gerechtigheid kwam was en daarmee mensen hun leven weer terug kon geven was min of meer een geruststellend idee.
Nu hij er niet meer is lijkt het belang van zijn zijn ineens tot ons door te dringen. We gaan hem missen.
Rust zacht Peter, dank wat je voor onze maatschappij betekend hebt.
Vakantiereizen worden volop geboekt. Caravans worden van stal gehaald terwijl anderen zich een rotje lopen om een caravan te kopen of te huren. Ondertussen lopen de besmettingen vlot op naar code rood. Maatregelen zijn weer getroffen om besmettingen tegen te gaan en vluchten ouders of kinderen nog snel even de grens over naar het buitenland om hun familie te bezoeken.
Wij wachten alles rustig af. Zeker, wij gaan graag op vakantie maar niet tegen elke prijs. Als we dan weer mogen gaan zou ik graag weer naar Schotland willen. Waarom? Het landschap, kastelen, ruïnes, de geschiedenis met zijn vele verhalen en sages, muziek, de rust. Eigenlijk kan ik het niet precies vertellen waarom Schotland zo trekt en ik ben daar beslist niet de enige in.
Robert Burns een bijzonder mens en dichter uit de 18e eeuw heeft een prachtig gedicht over de Hihglands van Schotland geschreven. Arvo Pärt heeft voor de 50e verjaardag van David James, een countertenor, het gedicht op muziek gezet. Het stuk is in de Arvo Pärts bekende tintinnabuli-stijl (in latijn is tintinnabuli klokjes-belletjes) geschreven en voor deze gelegenheid voor orgel en zang.
Het is een bijzonder stuk. Je houdt ervan of niet maar dat geldt eigenlijk voor alle muziek van Arvo Pärt.
Diverse uitvoeringen zijn er te vinden op YouTube van dit stuk. Ik heb bewust gekozen voor deze uitvoering omdat hier het orgel duidelijk te horen is en geen twijfel bestaat welk muziekinstrument speelt.
Vandaag moeten we afscheid nemen van een lieve, betrokken empathische vriendin. Ze zette zich voor de volle 100% in om gehandicapten van groot tot klein, zwaar of lichtgehandicapt een fijne tijd te geven. Het was haar leven. Geven was haar kracht totdat ze teveel gaf en het leven een worsteling werd.
Rust zacht lieverd. We zullen je missen en zeker niet vergeten.
Sinfonia from Cantata ‘Ich hatte viel Bekümmernis’
Maandag was het alweer de langste dag van het jaar, het begin van de zomer. Kijk je bij het KNMI dan zie je dat de langste dag in wezen van 20 t/m 23 juni is. Al deze dagen komt de zon om 5.20 uur op en gaat hij om 22.04 uur weer onder. 21 juni is de dag dat de zonnewende plaats vindt, de dag dat de zon gezien vanaf de aarde haar zuidelijkste of noordelijkste positie bereikt. De zonnewende is meestal op 21 juni maar soms (in het schrikkeljaar) op 20 juni. Het begin van de zomer wordt hier tevens de langste dag genoemd wat alles te maken zal hebben met de zonnewende.
In veel Noord Europese landen wordt de zonnewende, lichtfeest nog steeds gevierd. In Duitsland, Nederland en België is het feest rond de reformatie langzaam maar zeker in onbruik geraakt mede omdat het een Heidens feest zou zijn.
Shakespeare heeft een toneelstuk geschreven over dit lichtfeest waar Felix Mendelssohn-Bartholdy op 17 jarige leeftijd zo van onder de indruk was dat hij een muziekstuk voor dit toneelstuk schreef. In dit stuk komt o.a. de Bruiloftsmars voor (zie tweede muziekblok). Niet alleen de bruiloftsmars mag er zijn, de ouverture is een heerlijke binnenkomer voor het toneelstuk waarvan ik eigenlijk verwacht dat er wel meer mensen de ouverture van A. Midsummer Night’s Dream zullen kennen.
F. Mendelssohn – A Midsummer Night’s Dream – Overture
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.