Tijdens het wandelen draag ik, zeker bij zonnig weer graag een petje. Gek? Misschien wel, maar voor mij het meest handig. Zodra ik een zonnebril opzet wordt het snel te donker voor het scherm van het fototoestel. Daarnaast zit er geen leesgedeelte in de glazen van de zonnebril waardoor lezen onmogelijk wordt. Moet je dan lezen tijdens het wandelen? Ja soms wel. Een zonnebril met multifocale glazen zou de oplossing voor dit probleem zijn maar een nieuwe bril aan schaffen omdat ik af en toe moet lezen is me net weer te dol. De zonnebril voldoet nog aan alle modieuze eisen en behalve lezen en fotograferen kan ik goed mee zien en voor de dag komen.

Tijdens hardlopen is het gebruik van een pet eveneens heel handig. Om bijvoorbeeld mijn bril enigszins droog te houden en de kriebelende druppels water over het hoofd tegen te gaan. Stel je voor van, druppels die langzaam over je hoofd via je nek om vervolgens op je rug te belanden. Brrr niet fijn, dat kan ik je verzekeren.

Kortom, tijdens het sporten wil ik nog wel eens een petje dragen.  Veel sporters maken veelal om dezelfde redenen gebruik van een pet. Sportend of wandelend in een groep met pet levert geen enkel probleem op, tot zover niets bijzonders aan de hand. Dat dacht ik tenminste.

Buiten de bebouwde kom is er niet veel aan de hand maar wandel of loop ik hard in de stad of dorp dan kan ik zomaar in vreemde, rare en ongemakkelijke situatie’s terecht komen.

Automobilisten die geen voorrang geven terwijl ik dat als wandelaar of hardloper wel degelijk heb.
Automobilisten die midden op het voetpad gaan staan om over te steken en geen centimeter door- of achteruitrijden terwijl ze met hun grote bak volledig de doorgang belemmeren.
Fietsers of automobilisten die je de pas afsnijden bij het afslaan en je vliegensvlug opzij moet springen om er heelhuids vanaf te komen.

Wandelend met pet op is er bijna geen mens die mij een blik waardig gunt. Vooral de echt ouderen kunnen er wat van. Ze geven geen voorrang, lopen je met een vernietigende blik voorbij, blijven in de weg lopen en gaan geen centimeter voor je aan de kant ook al is het voetpad nauwelijks 2 tegels breed.

Wandelend met mijn boodschappentasje en zonder pet wordt ik wel gegroet en krijg ik (meestal) wel de voorrang waar ik er recht op heb. Blijkbaar zie ik er dan ineens totaal anders uit terwijl ik toch echt dezelfde wandelaar ben.

Ondanks deze negatieve ervaringen heeft het ook positieve effecten als ik met pet op loop. Kinderen en jongeren groeten weer wel. Vaak wordt er door de jongelui heel spontaan gegroet en kijken nog een keer extra om of er soms een praatje te maken valt. Gaan we toevallig dezelfde kant op dan ga ik het gesprek graag met ze aan. Kinderen en pubers kunnen heel gezellig zijn en hebben blijkbaar toch een iets flexibeler geest als het gaat om het dragen van pet.

 Wil je voor vol aangezien worden?
‘PETJE AF’