Drie jaar geleden heb ik voor het eerst mee gelopen met de 4-daagse. Door onze thuis situatie en werk buitenshuis was het gewoon niet mogelijk om eerder met de 4-daagse te beginnen. Dol enthousiast na de eerste keer lopen in Nijmegen besloot ik om voortaan ieder jaar mee te doen tot ik dik in de zeventig zou zijn. Het jaar daarop ging ik er weer vol voor. Dit jaar wordt het de 4e keer en met een beetje pech zal dit de laatste 4 – daagse al zijn. Hoe krijg ik het weer voor elkaar?

Wat is er aan de hand? Voor mijn gevoel niet eens zoveel bijzonders maar het doet al langere tijd pijn en gaat maar niet over. Niet dat ik verga van de pijn maar het is er en wandelt bijna de hele dag met me mee.

Begin januari liep ik een blessure op tijdens het hardlopen waarna ik voor mijn doen lange tijd uit de roulatie ben geweest. Zoekende naar de oorzaak heb ik nieuwe schoenen gekocht omdat ik dacht dat de oude hardloop- en wandelschoenen teveel corrigeerden. Weken fysiotherapie gehad en op het laatst een paar maanden rust. Wel door andere oorzaak maar toch. Klusje geklaard, pijn praktisch weg, ik kan er weer tegenaan.

Dat dacht ik tenminste. De wandel 2-daagse in Borculo van onze wandelclub leverde de eerste dag na 20 kilometer direct weer een pijnlijke knie op. Ik heb de 35 kilometer uitgelopen maar prettig was het niet. De volgende dag durfde ik de geplande 30 kilometer niet mee te lopen en ben met de groep die kortere afstanden lopen meegegaan. 10 km. in rustig tempo durfde ik wel aan. Ik heb de 10 km. gehaald maar tot 2 keer toe dacht ik af moest haken.

Zo langzamerhand was ik het zat al dat geklungel met die knie en ben na het wandelweekend direct naar de huisarts gegaan. Fysio alleen gaf niet het resultaat waar ik op gehoopt had, ik wilde nu naar de sportarts in het ziekenhuis.

Na wat trekken en buigen aan mijn knie door de huisarts wilde hij toch eerst foto’s te laten maken van m’n knie laten maken voordat hij me doorstuurde naar de sportarts. Voor de 4-daagse kan ik er toch niet meer terecht en misschien was er nog een andere oplossing voor het probleem. Door naar het het ziekenhuis, foto’s laten maken en de volgende dag bellen voor de uitslag.

Nooit aan gedacht maar het is artrose, slijtage aan het buitenste kniegewricht. Het zal op den duur wel een nieuw knie worden mevrouw. Uuhh, wat zegt u nu?

In overleg met de huisarts ga ik dit jaar toch proberen de 4-daagse te lopen. Ik kan er niets mee beschadigen als ik wel ga lopen want beschadigd is het toch al. Of het gaat lukken is vers 2.  Ik mag pijnstillers gebruiken en niet zo weinig ook maar als de pijn te heftig wordt is het gewoon klaar. Mijn knie wordt buiten de pijn ook stijf en is niet meer te buigen, niet echt makkelijk als je loopt. Dat wordt dan einde 4-daagse.

Dom van me maar deze uitslag had ik echt niet verwacht. Vind mezelf nog veel te jong voor een versleten knie. Ik hoop dat na de 4-daagse 20 km. wandelen haalbaar blijft want in het dagelijks leven lopen we best veel. Zo blijf ik wel met een aantal vragen zitten. Eerst de 4- daagse maar afwachten en daarna kijken of ik nog iets aan het lot kan veranderen door middel van spiertraining, gerichter fysiotherapie of iets dergelijks.

Vannacht heb ik gedroomd over de 4-daagse. Het ging totaal niet over m’n knie maar even zo vrolijk droomde ik er wel over terwijl ik bijna nooit droom. Mijn onderbewustzijn is er blijkbaar wel mee bezig.