ZOZ, Show me love, Robin S

Published on door AnneMarie

Stil. Binnen is het stil en als ik naar buiten loopt is het nog stiller.
Ik hoor niets, geen stemmen, geen gelach, geen schreeuwende mensen. Niets.
Niemand die met een irriterende tik van schoen of anderszins langs me heen loopt. Niemand die ons in haalt of ingehaald moet worden omdat het tempo wel erg laag is.

Geen gesprekken meer die, gewild of ongewild mee geluisterd kunnen worden.
De discussies over voeding, vochtbalans, blaren prikken en prestaties behoren weer tot het verleden.
En dan de muziek die door aan elkaar gekoppelde boxen een straat lang bij je blijft en in je hoofd gaat zitten, voorbij.

Het leven lijkt stil te staan, even niet verder te gaan. Hoe was het ook alweer om zonder  zoveel decibellen door het leven te gaan.
Inmiddels begint het een heel klein beetje te wennen en als de stilte me dan toch even te veel wordt zet ik deze muziek keihard aan.
Lawaai, lekker veel herrie

Probeer hier maar eens niet ritmisch op te lopen. Het ritme neemt bezit van je benen, laat je zweven boven het asfalt en brengt je swingend en dansend naar de finish.
Waar de gladiolen wachten.
Maar dat wordt voorlopig volgend jaar pas weer.

Zwijmelen op zaterdag is een idee van Marja.
Kijk voor meer zwijmels bij rammelaars2.blogspot.nl

18 reacties op ‘ZOZ, Show me love, Robin S’

    1. De blessure heeft zich rustig gehouden gelukkig. Maar ik ben wel iedere avond naar de fysio geweest. Nu weer terug naar mijn eigen fysio. Er moet nog wel het een en ander aan gesleuteld worden. Het gaat wel de goede kant op iig.

      Liked by 1 persoon

  5. Ik weet natuurlijk wel wat het betekent om van iets te moeten ‘afkicken’ en dan een lange tijd te moeten wachten tot de volgende editie…

    maar deze vorm herken ik natuurlijk niet 😉
    ik heb nooit ook maar 1 spatje behoefte gevoeld deze wandeling te doen en nu na jouw verhaal heb ik er een 2e reden bij om het niet te doen. ;-0

    Gelukkig is dat verder niet relevant en ga jij, net als ik, verlangend weer naar iets uitkijken, zij het dan 2 verschillende dagen maar de emotie eromheen is gelijk.

    Fijn weekend.

    Liked by 1 persoon

  6. Stevig marstempo inderdaad maar ik zou dan toch liever op een echte mars lopen, van dit soort muziek krijg ik jeuk;-) Maar misschien zou ik inderdaad harder gaan lopen om er zover mogelijk vandaan te komen;-) Ik gok erop dat het afkicken een vorm van nagenieten is;-)

    Liked by 1 persoon

    1. Zeker, fotoboek is al bijna af en deze muziek nog posten en dan is het afkicken wel bijna klaar. Wandelen blijven we doen maar niet meer zo ver en vaak achter elkaar. Goed weekend.

      Like

  7. Het ritme neemt bezit van je benen… Dat ken ik. Als je lekker loopt, je bent niet moe, je bent gewend aan het tempo, het is niet te warm, niet te koud, je hebt geen honger en ook geen dorst. Je bent één met je benen, met de dingen om je heen, je loopt niet, je bent het lopen zelf. En dan, herinner ik me, op een radiootje die ik in die tijd meedroeg, een liedje dat alles nog lichter maakt. In dit geval: Need you tonight van Inxs. Pom pom pom, tiedeliedelielediedom. Gemaakt om op te lopen.

    Liked by 1 persoon

    1. Hier lijkt een echte wandelaar te spreken. Zo voelt het iid. heerlijk lopen, blik gericht op niets. De muziek, je benen, jij en alles om je heen zonder er bewust deel aan te nemen.
      Need you tonight is er ook zo één. Heb hem even opgezocht en beluisterd, daar kun je ook ver mee komen.

      Liked by 1 persoon

  9. Knap dat je de 4daagse hebt gelopen! Ooit eens van plan geweest tot ik teveel last van mijn klutsknietjes kreeg.. toen heb ik het snel uit mijn hoofd gezet. ik fiets ook liever dan ik loop.
    Het nummer is mijn ding niet.. beetje schreeuwerig maar ik kan me het gevoel van lekker doorstappen wel voorstellen.

    Liked by 1 persoon

Reacties zijn gesloten.