Vleugels

Published on door AnneMarie

De derde schrijfuitdaging van Schaap Schrijft is ‘Vleugels’
De opdracht wordt om de 14 dagen op zaterdag gegeven.
De enige regel is schrijven of dichten over de opdracht met maximaal 150 woorden gebruiken. (exclusief titel)
Wil je meer verhalen lezen klik dan hier

 

Het huis van onze moeder wordt gerenoveerd door de Woningstichting. Zo goed als alles staat op zijn kop. Omdat ze dit niet alleen meer aankan helpen mijn zus(je) en ik haar met leegruimen, opruimen en de spulletjes weer terug zetten op zijn plaats. Naast ons eigen huishouden redderen we het huishouden van onze moeder. Ik fiets en vlieg als een dolle door ons dorp, vlieg trappen op en af. Zorg dat het thuis en bij haar zo gladjes mogelijk loopt. Ik herken het gevoel te vliegen, opgezweept door de adrenaline in mijn lijf blijf ik bezig, neem razendsnel beslissingen en handel erna. Net als meer dan 35 geleden toen ons gezin door gezondheidsredenen van onze oudste dochter in zwaar weer zat. Moeder vloog toen met ons mee en redderde haar huishouden en een stuk van dat van ons. Moeder lukt het niet meer maar heeft wel haar vleugels doorgegeven aan ons.

36 reacties op ‘Vleugels’

  5. ha die AnneMarie
    een prachtig schrijven over het vliegen zonder vleugels
    ja mag dan wel denken dat je die krijgt als je het druk hebt hihi
    maar het is al gezegd , jij hebt dit van je moeder en nu is het anders om , schitterend

    nee mensen die een troep maken terwijl dat niet nodig is , snap ik ook niet
    vandalen zijn het 😦

    suc6 verder met al het werk , maar dan zit je moeder er ook weer nieuw en netjes bij
    slaap wel groet

    Liked by 1 persoon

  6. Zeer herkenbaar. Toch opletten met die adrenaline. Dit jaar werd ik er zowat ziek van. Heel veel zorg voor mijn moeder, teveel werk… Teveel adrenaline-stoten, tot zelfs ‘s nachts in mijn slaap… Gelukkig gaat het ondertussen beter.

    Liked by 1 persoon

    1. Dat is goed te horen dat het beter met je gaat. Ja daar is het iid oppassen voor. Herken het wel, maar ze is nog redelijk gezond dat scheelt wel. Daar hebben we gelukkig geen zorgen over.

      Liked by 1 persoon

  7. Mijn moeder overleed anderhalf jaar geleden. Ze heeft ook heel veel voor ons gedaan vroeger, op het laatst ging het niet meer. Toen hebben we ook het maximum gedaan om het haar zo gemakkelijk mogelijk te maken. Ik heb met plezier die vleugels aan mijn lijf gebonden, en zou dit meteen terug doen mocht ze daardoor terug in ons midden komen.

    Liked by 1 persoon

    1. Soms gaat het niet vanzelf. Ze heeft een sterke eigen wil (gelukkig) maar we komen er altijd uit het loopt als een trein verder. Ze is nog redelijk gezond dus ik hoop haar nog lang bij te kunnen staan. Ze heeft ons ook jaren geholpen.

      Like

  9. Jullie zijn prachtige mensen, jij en je zus, wat je voor je moeder doet. Je hebt een prachtig persoonlijk stukje geschreven. Voorzichtig en succes met het redderen. Ik ga je verhaal linken in de post.

    Liked by 1 persoon

  10. Pingback: #3 Schrijfuitdaging – Schaap Schrijft

  11. mogge AnneMarie
    nee zo mooi als de opnamen in de pps zullen we het niet treffen 🙂
    ook ik ben net klaar met een plannetje voor morgen , ik wil weer eens naar zee , maar niet alleen zee , dus ik wandel een eind door het AWD en dan langs get strand naar station van Zandvoort 🙂
    voor nu een fijne vrijdag groet

    Like

  14. Natuurlijk nemen je vleugels je op om te helpen waar nodig. Ik zou er wat voor over hebben als ik mijn moedertje nog eens zo zou kunnen helpen… Maar zoals zij voor ons zorgde, zorgden wij in haar laatste jaren voor haar! Mooie bijdrage!

    Liked by 1 persoon

  15. Wat fijn voor je moeder dat ze op haar dochters kan rekenen. En heel fijn dat zij zich er niet schuldig over hoeft te voelen omdat jullie ook haar hulp van vroeger erbij halen. Ik weer uit eigen ervaring dat juist dat heel fijn is en minder schuldgevoel geeft.

    Liked by 1 persoon

    1. Mooi dat je dat zo zegt. Het voelt voor mij ook totaal niet als een verplichting. De drive om het voor haar te willen doen is zo groot dat het zo totaal niet voelt. Het moet gewoon gedaan worden en zij kan het niet meer. Dan doen wij het toch. Moet er wel bij vertellen dat ik niet meer hoef te werken en mijn zuster wel. Is nog wel een klei n verschil, maar dan doe ik gewoon wat meer.

      Like

      1. Mijn dochter werkt nog én heeft een omadag en dus voelde ik me flink schuldig toen zij hier vorig jaar de boel even over moest nemen, Ik vond het fijn dat ze toen liet merken ze blij was iets terug te kunnen doen.

        Liked by 1 persoon

Reacties zijn gesloten.