Stierenkoppen met priemende horens (dl.2)

Published on door AnneMarie

Voor ons stond een flinke kudde Spaanse runderen. Links en rechts van het pad waar wij overheen moesten. Koeien met jongen en in hun kielzog een paar flinke stieren die ons aan stonden te loeren alsof ze in overweging aan het nemen waren al dan niet tot de aanval over te gaan. Stierenkoppen zo groot als een skippybal met priemende horens er op. Doodeng.
Nee ze kwamen niet op ons af. Ze gingen verder met grazen. Keken weer op naar ons en sloegen wild met hun voorpoten door het zand waardoor het zand over hun ruggen vloog.
Wat een woeste bullen waren dat zeg en wij moesten echt over dat pad langs die woestelingen. Terug was ook geen optie.
Een van de bullen stapte het pad over en voegde zich bij de dames en hun kroost maar de ander bleef staan waar hij stond en wild met zijn poten door het zand slaan. Af en toe slaakte hij nog een brul waarvan wij flink de zenuwen kregen.
Ik wist dat het pad waar we in moesten opzij van hem was. Dat konden we ook bereiken door achter hem langs over het veld te lopen. Maar niet ver achter hem stonden ook een aantal koeien. Daar moesten we dan ongezien tussendoor zien te komen.
In een fractie van een seconde besloot ik achter hem langs te gaan en gebaarde mijn wandelmaatje met me mee te komen.
Over graspollen, door kuilen, om de drollen heen en loerend naar al dat gespuis om ons heen zochten we onze weg.
Ik fluisterde nog even achteruit dat ze voorzichtig moest zijn met al die hobbels en kuilen, we kunnen ons geen blessure veroorloven zo vlak voor de 4-daagse. Stappend en hinkend bereikten we het pad waar we wezen moesten en waren we verlost van al de koeien en bullen die ons de weg versperden.

Met een zucht van verlichting zetten we onze tocht voort. Wat een opluchting. Daar waren we goed vanaf gekomen. Door al die spanning was ik even vergeten dat ik plassen moest maar toen we uit de gevarenzone waren kon ik het onmogelijk nog langer ophouden. Een boom, een bosje, een struik, waar kon ik even gaan zitten. Niet hier dus, en klein eindje verder stonden een groepje bomen en struiken, daar zou het kunnen maar dan moesten we nog wel zo’n 50 mtr. verder lopen. 50 mtr. en ik moest zo vreselijk nodig. Ik redde het op het nippertje.

Een paar kilometer verder kwamen we het volgende obstakel tegen. Een kudde wilde paarden. Gelukkig stonden deze vrij rustig te grazen. Ze hadden geen veulens bij zich waardoor we lucht voor hen waren en zonder problemen langs ze heen konden lopen.

Op naar het eerste restaurant waarvan we vermoedden dat het nog dicht zou zitten. Te vroeg. Lopend over de parkeerplaats en rond snuffelend op het erf vonden we een paar op stal staande picknicktafels. Daar konden we wel gaan zitten om onze verhitte hoofden en voeten rust te geven. Hè hè, even uitblazen van alle belevenissen en emoties. We waren weer veilig. Hongerig geworden van de hachelijke onderneming verorberden we onze bollen met kaas en dronken gulzig uit onze waterflessen. De spanning was er duidelijk van af.
Graag hadden we een kop koffie bij onze bollen gehad maar we waren te vroeg.  Het volgende restaurant zou zeker open zijn. Niet veel verder lopen, een kilometer of 3.
Voordat we dan weer een restaurant tegen zouden komen waren we al 20 km. onderweg en dat duurde ons veel te lang. De volgende stop zou 3 km. verder zijn.

Denk nu niet dat de rest van de wandeling saai was.
We liepen zo het volgende avontuur weer in.

Lezen wat we vorige keer tegen kwamen? Klik op Een verre van ontspannen tocht (dl.1)

P1160362 (Small)

43 reacties op ‘Stierenkoppen met priemende horens (dl.2)’

  1. Brrrrr, stieren, ik ben ook geen fan.

    Wij hebben dat in Nederland ook meegemaakt op een fietstocht, ik was echt op mijn ongemak, maar redeneerde dat ze wel niet zo gevaarlijk zouden zijn als er een fietspad doorheen hun weide slingert?
    En…. het is ons gelukt, ik ben er nog, anders las je dit niet 🙂

    Liked by 1 persoon

  3. prachtig AnneMarie
    zijn mooie exemplaren van koeien en stieren
    al weet ik dat op zo’n moment van ontmoeting jullie er anders over dachten
    ik zelf noem deze momenten , de krenten in de pap tijdens een wandeling
    je nam de juiste beslissingen
    fijne avond groet

    Liked by 1 persoon

  4. Zo’n stier die in de grond hakt met zijn voorpoot en stof opwerpt, wat een machtig gezicht is dat! Daar zou ik ook voor terugschrikken. Maar je moet door en je hebt het goed opgelost. Ik ben benieuwd naar het volgende avontuur.

    Liked by 1 persoon

  6. ja hoor ik ga weer op ontdekkingsreis hihi en het geeft schoolreisje kriebels 🙂
    zal m’n best doen om de wandelingen in beeld te krijgen , kunnen jullie digitaal mee wandelen
    slaap wel groet

    Liked by 1 persoon

  8. Je denkt altijd wel, dat ze mensen gewend zijn, als er een wandelroute door hun weiland loopt, maar je weet nooit hoe ze reageren. Ik herken het opgeluchte gevoel, dat je hebt, als je er weer veilig langs gelopen bent.

    Liked by 1 persoon

    1. Je weet het nooit. Zelfs koeien van de boerdrij kunnen ineens gekke dingen met mensen uithalen. Het gebeurd niet vaak maar soms gaan ze los en dan heb je wel een probleem. Wij waren blij er voorbij te zijn.

      Like

  9. PFFFF. Gelukkig goed afgelopen, maar oh wat kan ik me een versnelde hartslag voorstellen. En met jonkies in de buurt is het altijd oppassen geblazen.

    Liked by 1 persoon

    1. Met de fiets gaat dat wel iets makkelijker dan wandelend terug gaan. Maar het is goed gegaan en ik weet ook niet of ik weer zo snel daar weer naartoe zal wandelen.

      Like

  13. Tja , het zijn in principe kwaadaardige dieren maar oke, ze hóeven ook niet kwaad te zijn om je voet in de vernieling te trappen als ze er per ongeluk op gaan staan;-) Wij stonden ooit ook voor de keuze tussen zo’n kudde door of omkeren, an kies ik toch voor omkeren als dat kan!

    Liked by 1 persoon

      1. Precies, voor de breuk in je voet maakt het niet uit of het per ongeluk of expres gebeurde;-)Normaal al beroerd genoeg maar zo kort voor de vierdaagse al helemaal balen.

        Liked by 1 persoon

  15. Mooi verhaal wat je zoal bij een mooie wandeling door de natuur op je weg kan krijgen, nou loop ik liever achter een stier of koe langs dan een paard, maar die stonden gelukkig rustig te grazen…

    Liked by 1 persoon

  18. Pingback: En het avontuur was nog niet voorbij (3) – Bewegen en nog veel meer

  20. Ben niet snel bang van runderen, maar ik heb ze dan ook nooit boos gezien. Wel ervaring met een volle blaas middenin het bos. Pfff goed afgelopen.

    Like

    1. Die stier stond maar met z’n poot te krabben door het zand. Stak toen eindelijk over maar was er nog een waar we langs moesten. Niet echt ons ding. Plassen pfffft dat komt ook steeds terug, bij mij wel tenminste.

      Like

Reacties zijn gesloten.